Σκέψεις με αφορμή τους Ρομά στο Μενίδι

Γράφει η Σοφία Αργυρίου Κυρίτση

Ζούμε μήπως σε μια αγγελική, αρμονική και δίκαιη κοινωνία;

Ποιος φταίει; Ποιος; Για την διαταραχή της καθημερινότητας μας;

Μα πάντα οι Ρομά, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, όσοι δηλαδή ζούνε στο περιθώριο του κόσμου ξεπλένοντας όσα θέλουν να κρύψουν οι πολλοί, οι “νομοταγείς”.

Είναι γνωστό στους πάντες πως το Μενίδι κι η ευρύτερη περιοχή είναι από χρόνια εύρωστη οικονομικά περιοχή, και κάποιοι κάτοικοί της περιοχής ζούνε κυρίως από παράνομες δραστηριότητες, όπλα, ναρκωτικά, κλπ.

Οι σύγχρονες μεγάλες αστικές πόλεις δημιουργούν τέτοιες περιοχές, διατηρώντας ανθρώπους και ομάδες σε καθορισμένα πλαίσια, κατηγοριοποιώντας τους.

Τα εκλογικά ποσοστά της εγκληματικής οργάνωσης Χ.Α. είναι αρκετά υψηλά, περίπου 10% σ’ αυτές τις περιοχές. Είναι γνωστό με τι ασχολείται η Χ.Α. από εκμετάλλευση γυναικών, μέχρι εμπόριο όπλων, ναρκωτικά. Άλλωστε τα στελέχη της βουλευτές και μη, είναι κατηγορούμενοι με παρόμοιες κατηγορίες σε αρκετές δίκες.

Φυσικά όλα ελέγχονται και κατευθύνονται από κρατικούς φορείς. Δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν αλλιώς.

Στους Ρομά στερούν τα βασικά της επιβίωσης κι ό,τι είναι αναγκαίο σε σύγχρονους πολίτες, απομονώνοντας τους σε καταυλισμούς με παραπήγματα και παράγκες, με δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης πρόχειρο ως ανύπαρκτο, με ηλεκτροδότηση χωρίς ασφάλεια κι όπως να ’ναι ως ανύπαρκτη, στην άκρη των πόλεων εκεί που βρίσκονται οι χωματερές.

Πρόσβαση στην εκπαίδευση δεν υπάρχει, όχι μόνο γιατί αυτές οι άθλιες συνθήκες επιβίωσης δεν το επιτρέπουν, αλλά δεν το επιτρέπουν και οι κάτοικοι των περιοχών.

Στερούνται ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Σ’ αυτές τις συνθήκες ζούνε άνθρωποι που από τη γέννηση τους ως τον θάνατο τους η πορεία τους είναι προδιαγραμμένη.

Ένα παιδί Ρομά θα σκληραγωγηθεί εξ ανάγκης και θα ωριμάσει γρήγορα, οι συνθήκες το οδηγούν. Θα μεγαλώσει σαν αγρίμι, εκτεθειμένο σε πολλούς κινδύνους.

Ποιος είναι ο τρόπος για να επιβιώσουν;

Κι αυτός προδιαγραμμένος. Να κάνουν την βρώμικη δουλειά που δεν κάνουν “οι άλλοι”, οι πολίτες καθώς πρέπει.

Συνήθως δουλεύουν ως εργάτες γης, αλλά αν πάνε να πουλήσουν ένα σακί κρεμμύδια ή πατάτες, θα φάνε υπέρογκο πρόστιμο.

Πως θα το πληρώσουν;

Ακόμη και γιατί ίσως προσπάθησαν να κτίσουν ένα μικρό σπιτάκι, ένα παράπηγμα, μια καλύβα κι εκεί πρόστιμο υπέρογκο κι ακατόρθωτο να πληρωθεί..

Είναι οι μόνιμα παράνομοι, μόνιμα πληρώνουν, μόνιμα χρεωμένοι, μόνιμα κατηγορούμενοι στα δικαστήρια για το οτιδήποτε.

Κι ας καρπώνονται κυβερνητικοί υπάλληλοι όλων των κυβερνήσεων ευρωπαϊκά και κρατικά κονδύλια για την ένταξη και στήριξη των Ρομά.

Στους ίδιους δεν φτάνουν στα χέρια τους τα ποσά που προορίζονται γι’ αυτούς.

Ο αιφνίδιος και άδικος θάνατος ενός παιδιού από όπλο, πυροδότησε πάλι τα άγρια, απολίτιστα ένστικτα του όχλου που με την φασιστική νοοτροπία του της συλλογικής ευθύνης, διψούσε για αίμα. Αίμα Ρομά. Κι άρχισαν τα άγρια πογκρόμ φτάνοντας ως να κάψουν παράγκες μέσα στον ίδιο τον καταυλισμό.

Γι’ αυτό το πογκρόμ κανείς δεν θα κατηγορηθεί.

Ο όχλος έτσι αθωώνει τις δικές τους ευθύνες, κρύβει τις δικές του συνεργασίες με τους Ρομά, όταν τους έβαζαν να κάνουν την βρόμικη δουλειά απ’ την οποία χτίζαν τις σύγχρονες πολυκατοικίες τους, τα πολυτελή κλουβιά τους, αγόραζαν ακριβά αυτοκίνητα, αγόραζαν τα πάντα, ως και ανθρώπους.

Πριν από λίγες μέρες είχε συμβεί ένα άλλο περιστατικό, σε σχολείο επίσης.

Πηγαίνοντας ένας πατέρας το παιδί του στο σχολείο πυροβολήθηκε μπροστά στα μάτια του παιδιού του και όλων των παρευρισκόμενων και σκοτώθηκε.

Αυτό θεωρήθηκε αποδεκτό γεγονός κατά κάποιο τρόπο, γιατί ο πατέρας ήταν “άνθρωπος της νύχτας” κι έτσι έγινε ένα “ξεκαθάρισμα λογαριασμών” μεταξύ των εγκληματικών συμμοριών.

Εκεί δεν υπήρχαν Ρομά.

Το εντυπωσιακό είναι πως παντού, σ’ όλη την Ελλάδα του 2017, βλέπουμε σχεδόν όλοι να έχουν όπλα. Κάποτε ξέραμε για την Κρήτη και τα βάρβαρα έθιμα τους.

Εντυπωσιακή είναι η βία που αυξάνεται με κάθε τρόπο και σε όλους τους τομείς του κοινωνικού ιστού.

Από τους βιασμούς που στο τέλος καταλήγει, στην ουσία, να δικάζεται το θύμα, ως το τράφικινγκ που πλέον έχει γίνει για τους πολίτες κάτι απόλυτα φυσιολογικό ως και σημείο υγιούς ανδρισμού, ως όλη αυτή την υποκουλτούρα που υποβιβάζει άτομα και κοινωνικές ομάδες ως εργαλεία στην υπηρεσία των πολλών.

Ας ξαναγυρίσουμε στους Ρομά.

Και ποιος μιλάει, ποιος θυμάται την Έρρικα; Το 7χρονο κοριτσάκι Ρομά από το Μενίδι, που σκοτώθηκε από την μηχανή “φρουρού της ασφάλειας και της τάξης στην ελληνική κοινωνία”;

Τέτοια γεγονότα ζουν καθημερινά οι Ρομά, είναι τα παιδιά τους, είναι οι ίδιοι, αλλά για την ελληνική κοινωνία δεν έχουν σημασία.

Οι Ρομά, γι’ αυτό υπάρχουν, είναι αναλώσιμοι κι εκμεταλλεύσιμοι.

Αν είσαστε κι εσείς απ’ αυτούς που κατά βάθος το πιστεύουν αυτό, τότε έχετε διαλέξει και τις συνέπειες, τον κίνδυνο να ζήσετε κάποια στιγμή τα ίδια.

Γιατί κανείς άνθρωπος δεν είναι αναλώσιμος, ούτε λαθραίος, ούτε εκμεταλλεύσιμος.

Αν χωρίζετε τους ανθρώπους σε τέτοιες κατηγορίες, εξετάστε μήπως και εσείς είστε διαχειρίσιμοι και αναλώσιμοι και είναι μια φούσκα η παντοδυναμία που νομίζετε πως έχετε.