Στοχασμοί με αφορμή τις δηλώσεις του κ. Φίλη

Του Benjamin Conti

Τις τελευταίες ώρες έχει ξεσπάσει στο διαδίκτυο ένας πραγματικός πόλεμος, με σχόλια και ανακοινώσεις για τις δηλώσεις του υπουργού παιδείας κ. Φίλη σχετικά με αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε γενοκτονία των Ποντίων. Ο κ. Φίλης αμφισβήτησε ευθέως, την ιστορική ορθότητα σε ένα από τα καυτά θέματα που απασχολούν την ελληνική πολιτική σκηνή, αλλά και κοινωνία εδώ και πολλές δεκαετίες. Είναι ένα από αυτά τα θέματα που εμείς συχνά, πυκνά τα εντάσσουμε στις κυρίαρχες εθνικές αφηγήσεις του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους και των ιδεολογικών του δομών. Σε αυτό το κείμενο όμως δεν θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε κατά πόσο τα επιχειρήματα του κ. Φίλη επαρκούν ή όχι, για να πείσουν την κοινή γνώμη ή την ακαδημαϊκή κοινότητα για το εάν ήταν ή όχι γενοκτονία των Ποντίων, την περίοδο έξαρσης του κινήματος των Νεοτούρκων. Είναι όντως ένα ιστορικό ζήτημα που χρίζει παραπέρα μελέτης από τους ιστορικούς και εμάς τους ίδιους. Αυτό που θα μας απασχολήσει περισσότερο εδώ είναι ποιοι και γιατί κατηγορούν τον κ. Φίλη.

Χθες κατέθεσε μήνυση η χρυσή αυγή και σήμερα μαθαίνουμε ότι κατέθεσε μήνυση και ο πατριωτικός σύνδεσμος Λακωνίας που πρόσκειται στην χρυσή αυγή [1]. Η περίπτωση του δεύτερου μας έχει απασχολήσει αρκετά συχνά τελευταία, ύστερα από την εκδήλωση τιμής στον φασίστα Μεταξά στην Σκάλα Λακωνίας και λόγω της απουσίας αντίδρασης της τοπικής αριστεράς και αντιεξουσιαστικού χώρου [2]. Η μήνυση λοιπόν εναντίων του υπουργού έρχεται αμέσως μετά τις δηλώσεις του, από τον χώρο των νεοναζί, φυσικά γεγονός διόλου περίεργο. Αυτό όμως που θα πρέπει σε ένα υποψιασμένο αναγνώστη να γεννήσει εποικοδομητικές σκέψεις είναι: πως οι αρνητές του ολοκαυτώματος των Εβραίων – του χειρότερου εγκλήματος που γνώρισε η ανθρωπότητα – αυτοί που δεν χάνουν ευκαιρία σε δημόσιες εμφανίσεις ακόμα και στο αστικό κοινοβούλιο [3] να μας πουν ότι οι Εβραίοι δεν έπαθαν τίποτα κατά την διάρκεια της εθνικοσοσιαλιστικής θηριωδίας, τώρα παριστάνουν τους θιασώτες της ιστορικής μνήμης, είτε εξισώνοντας του Πόντιους με την βιομηχανοποίηση του θανάτου στο Άουσβιτς, είτε παριστάνοντας τους υπερασπιστές μειονοτήτων. Η περίπτωση των νεοναζί είναι σχετικά εύκολη στο να απαντηθεί με επάρκεια. Τα επιχειρήματα τους είναι συχνά για τα σκουπίδια έτσι και αλλιώς. Αυτό όμως που πρέπει να σημειώσουμε εδώ είναι ότι οι νεοναζί απολαμβάνουν ασυλία μέσα στο ελληνικό καπιταλιστικό κράτος και στα κρυφά βρίσκουν αρκετούς υποστηρικτές που φαινομενικά δεν είναι στο ίδιο πολιτικό μπλοκ με τους ίδιους. Έτσι όταν είχαμε τις δηλώσεις Κασιδιάρη στην βουλή που αρνήθηκε το ολοκαύτωμα, δεν είχαμε ιδιαίτερες αντιδράσεις από τα αστικά κόμματα, αλλά ούτε και στον δρόμο από το λεγόμενο κίνημα. Λίγο πολύ το περιστατικό πέρασε απαρατήρητο με μεμονωμένες αντιδράσεις και λίγα δημοσιεύματα που ξεχάστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Κασιδιάρης όπως όλοι ξέρουμε συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος, χωρίς να διώκεται για αρνητής του ολοκαυτώματος, το ίδιο όπως και ο ναζιστής ψευτοδιανοούμενος Πλεύρης λίγα χρόνια πριν, που αθωώθηκε πανηγυρικά στα ελληνικά δικαστήρια. Σύμφωνα με την κυρίαρχη ιδεολογία, ο Κασιδιάρης βέβαια δεν έκανε και τίποτα τραγικό, άσχετα αν στο κοινοβούλιο πέρασε ο αντιρατσιστικός νόμος έκτρωμα στην ελληνική βουλή πριν λίγο καιρό, που βάζει στο ίδιο καζάνι το ολοκαύτωμα, τους Πόντιους και τους Αρμένιους. Είπε την γνώμη του. Η γνώμη του δεν είναι κάτι άλλο από την κυρίαρχη αφήγηση της ελληνικής ιδεολογίας που δεν μπορεί να πραγματωθεί διαφορετικά, παρά μόνο μέσα από την κατασκευή εθνικών μύθων. Αλλά ας φύγουμε από τον Κασιδιάρη και ας περάσουμε σε ένα άλλο παράδειγμα που μας έρχεται από την Καβάλα. Εκεί ένας άλλος συνάδελφος του κ. Φίλη, ο τότε υφυπουργός κ. Σγουρίδης και στέλεχος του δεύτερου παρτενέρ της «αριστερής κυβέρνησης» των ακροδεξιών ΑΝΕΛ κατά την διάρκεια των αποκαλυπτηρίων του μνημείου των αδικοχαμένων Εβραίων στο Ολοκαύτωμα, συγκεκριμένα στο στρατόπεδο της Τρεμπλίνκα, θυμήθηκε να μας κάνει μαθήματα ηθικής και να μας πει ότι εντάξει να θυμηθούμε τους Καβαλιώτες Εβραίους, αλλά να μην ξεχάσουμε άλλες «γενοκτονίες» [4]. Η συνέχιση της εξόντωσης των Ασσυρίων από του Τζιχαντιστές, η εισβολή κατοχής στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, το κουρδικό ζήτημα, ο αποκλεισμός της Γάζας, ο γενοκτόνος διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, η Ουκρανική κρίση κοκ, ήταν μερικά από τα παραδείγματα που χρησιμοποίησε για να υποτιμήσει την σημασία του Ολοκαυτώματος. Όσο θυμόμαστε την Καβάλα, καλό να αναφέρουμε ότι τα αποκαλυπτήρια, έγιναν εν μέσω θύελλας αντιδράσεων στο δημοτικό συμβούλιο και στην τοπική κοινωνία, εν απουσία και του αντιφασιστικού κινήματος ακόμα και των λεγόμενων αντι-αντισημιτών, με ελάχιστες πάντα εξαιρέσεις.

Έτσι λοιπόν ο κ. Φίλης μέσα σε αυτήν την κατάσταση, επέλεξε από την θέση του υπουργού παιδείας να πει το αδιανόητο. Δεν έχει απέναντι του μόνο τους νεοναζί, αλλά σχεδόν το σύνολο του ελληνικού πολιτικού κόσμου και της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης. Σήμερα διώκεται γιατί διατύπωσε μια διαφορετική επιστημονική άποψη πάνω σε θέματα ιστορίας, η οποία έρχεται σε ρήξη με την «εθνική πολιτική ορθότητα» της ιδεολογίας του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους και πιθανόν θα έχει συνέπειες για αυτό. Βέβαια δεν έγινε το ίδιο με τον ναζιστή Πλεύρη, ή τον Κασιδιάρη όπως είδαμε στα δύο παραπάνω παραδείγματα. Ακόμα και το ίδιο του το κόμμα τώρα τον αφήνει ξεκρέμαστο με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ να παίρνει αποστάσεις από τις δηλώσεις του.

Ο κ. Φίλης δεν έχει απέναντι του μόνο την ακροδεξιά, αλλά και αυτούς τους αριστερούς που εσκεμμένα παρουσιάζουν τον «ελληνικό λαό», ως ένα θύμα της ιστορίας και κάνουν τα στραβά μάτια σε αντίστοιχα εγκλήματα του ελληνικού κράτους, κυρίως την περίοδο της επέκτασης του σε περιοχές με πάρα πολλές μειονότητες. Η αγνόησή ή παρανόηση από την πλευρά της αριστεράς αυτής της ιστορίας του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους μας δείχνει πόσο μακρυά βρισκόμαστε ακόμα από την οικοδόμηση μιας πραγματικής κομμουνιστικής αντιπολίτευσης με τα κατάλληλα θεωρητικά εργαλεία για την αποδόμηση της ελληνικής μυθολογίας και κυρίαρχης εθνικής αφήγησης.

Σε τελική ανάλυση όμως δεν ξέρω αν νιώθω κάποια συμπαράσταση ή αλληλεγγύη για τον κ. Φίλη. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, με την συμμετοχή του στο ΣΥΡΙΖΑ που συγκυβερνά με τους ακροδεξιούς συνομωσιολόγους του Καμμένου ΑΝ.ΕΛ είναι και αυτός συνυπεύθυνος σε μια εγκληματικής φύσης κυβέρνηση, η οποία συνεισφέρει και στέκεται στην πρώτη γραμμή στον ιστορικό αναθεωρητισμό και τον αντισημιτισμό, αλλά αποτέλεσε και κύριο ανάχωμα στην οικοδόμηση μιας ισχυρής ανταγωνιστικής δομής ενάντια στο ελληνικό κεφάλαιο και τα συμφέροντα του σήμερα.

Σημειώσεις.

[1] Μήνυση από τους φασίστες της Πατριωτικής κίνησης Λακωνίας http://www.apela.gr/article/119047/minuei-ton-fili-o-patriotikos-sundesmos-lakonias

[2] σχετική ανακοίνωση για την εκδήλωση μνήμης στον δικτάτορα Μεταξά https://skalalakonias.wordpress.com/2015/10/26/giatindrasitonneonazistinskalalakonias/

[3] Δήλωση άρνησης του ολοκαυτώματος στο ελληνικό αστικό κοινοβούλιο από τον Κασιδιάρη τον Ιούνιο 2013 http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/541707/o-kasidiaris-arneitai-to-olokautoma

[4] Κείμενο του Benjamin Conti σχετικά με τις δηλώσεις του τότε υφυπουργού γεωργίας Σγουρίδη τον περασμένο Μάη 2015  https://benjaminconti.wordpress.com/2015/06/10/kavala-3/