Πως το Πανεπιστήμιο της Σπάρτης συσχετίζει την επιχειρηματικότητα με τις μεσαιωνικές ομφαλοσκοπικές ασκήσεις αναπνοής

Θηρίο της Κόλασης-ρωσική λαϊκή ζωγραφική του 19ου αιώνα

Άρθρο άποψης του Λ.

 

Το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, σε συνεργασία με την σκληροπυρηνική Μητρόπολη Σπάρτης (που δεν κηδεύει όσους έκαναν πολιτικό γάμο), της οποίας ο δεσπότης κατά τον Μιχαλολιάκο υποχρέωσε τους τρόφιμους ενός εκκλησιαστικού γηροκομείου να ψηφίσουν Χ.Α. (βίντεο από τη δικογραφία της δίκης της οργάνωσης που αυτοπροσδιοριζεται ως «σπορά των νικημένων του ‘45»), διοργάνωσε ημερίδα με θέμα «Η Νοερά Προσευχή ως οδηγός ανάπτυξης και ενδυνάμωσης στις σύγχρονες επιχειρήσεις και οργανισμούς».

http://poimin.gr/sparti-imerida-gia-ti-noera-prosefchi-os-odigos-anaptixis-stis-sigchrones-epichirisis-ke-organismous/

Γράφτηκαν πολλά και αυτονόητα σχετικά με τα ερωτηματικά που προκύπτουν από μια τέτοια παρά φύσιν συνύπαρξη ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος με τον κόσμο του εκκλησιαστικού ανορθολογισμού και νομίζω πως το θέμα, που παραπέμπει στην προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ και στο στρατηγικό ζήτημα της πάγιας και αυτονόητης εξαγγελίας του για χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, έχει καλυφθεί από αυτήν την πλευρά.

Προσωπικά θέλω να θίξω τρεις παράπλευρες πτυχές που αγνοήθηκαν. Την τρίτη και τελευταία θα την αναπτύξω εκτενέστερα.

Α. Ερωτήματα γεννά η εκκωφαντική σιωπή του «αριστερού» αρμόδιου υπουργού Γαβρόγλου, πανεπιστημιακού δασκάλου στο εμβληματικό Πολυτεχνείο, σύμβολο της αντίστασης κατά της «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών» και μάλιστα καθηγητή της Ιστορίας των Επιστημών στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης. Ίσως τα ερωτήματα αυτά να πάρουν ικανοποιητική απάντηση, αν αναλογιστούμε πως ο κύριος αυτός, όλως αναξιοπρεπώς, κατέλαβε τη θέση αυτή ύστερα από απόλυση του «συντρόφου» προκατόχου του, κατά διαταγήν του αρχιεπισκόπου Λιάπη, παλιού τροφίμου της παρεκκλησιαστικής φονταμενταλιστικής ακροδεξιάς και φιλοχουντικής οργάνωσης «Ζωή», συνθαλαμίτη για 4 χρόνια (1956-1960) του φιλοχρυσαυγίτη Αμβρόσιου στο οικοτροφείο της στην Βουρνάζου 4 στους Αμπελοκήπους (ΤΟ ΒΗΜΑ, 06/11/2016 05:45). Ακόμη καλύτερα ερμηνεύεται η σιωπή του Υπουργού του κ.Τσίπρα, από το γεγονός πως έχει στενές σχέσεις με το πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.

Β. Η επιχειρηματικότητα δεν έχει τόσο στενή σχέση με τη χριστιανική θρησκεία, η οποία αυτονόητα αποστρέφεται την αξία της επιδίωξης του χρηματικού κέρδους. Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, είναι η αποστολική καταδίκη της εργασιακής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, από το στόμα του ίδιου του αδελφού του Χριστού (από τη Μαρία ή από προηγούμενο γάμο του πατέρα τους του Ιωσήφ) Ιακώβου, στη γνωστή του επιστολή, όπου ζητά να μη προτιμούνται στην Εκκλησία οι πλούσιοι περισσότερο από τους φτωχούς, αλλά μάλλον να επιπλήττονται οι πλούσιοι ως υπερήφανοι. Μια ματιά στους Άρχοντες Οφφικιάλιους του Πατριαρχείου, δείχνει πως η εντολή έχει αντιστραφεί.

Ο Απόστολος παίρνει ανοιχτά το μέρος των εργατών και στηλιτεύει τον πλούτο και τη μισθολογική αδικία: «Άγε νυν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επὶ ταις ταλαιπωρίαις υμών ταις επερχομέναις· … ιδοὺ ο μισθὸς των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος αφ’ υμών κράζει, και αι βοαὶ των θερισάντων εις τα ώτα Κυρίου Σαβαὼθ εισεληλύθασιν». Εδώ επάνω θα μπορούσε να γίνει πανεπιστημιακού επιπέδου συζήτηση Θεολόγων και Οικονομολόγων π.χ. για τη μαρξιστική αρχή της υπεραξίας σε σχέση με το αποστολικό αυτό κήρυγμα ή κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε η επιχειρηματικότητα να συμπλεύσει με τις ευαγγελικές αρχές.

Γ. Δεν πρόκειται για μια απλή ανόητη θρησκευτική εκδήλωση με ανώδυνο θέμα που γίνεται σε ένα επιστημονικό ίδρυμα για λόγους δημοσίων σχέσεων κλπ. Πρόκειται για μια καθαρά αποκρυφιστικής υφής θεματολογία, που πέρα από το προφανώς αντιεπιστημονικό και παράλογο της σύνδεσης προσευχής και επιχειρηματικότητας, μπαίνει στα χωράφια του ανατολίτικου μυστικισμού, που καθόλου δεν μπορεί να συσχετιστεί με ευαγγελικές αρχές. Η λεγόμενη «νοερά προσευχή», είναι μια καθαρά τύπου γιόγκα ψυχοσωματική άσκηση, συσχετισμένη με την αναπνοή, που αποσκοπεί να οδηγήσει τον «προσευχόμενο» σε μια παραισθητική «Νιρβάνα», που θα του δίνει την ψευδαίσθηση της επικοινωνίας με το θείο. Η μέθοδος αυτή έρχεται κατευθείαν από τη σκοτεινή μεσαιωνική βυζαντινή παράδοση του ομφαλοσκοπικού Ησυχασμού των φονταμενταλιστών μοναχών. Ήταν ο νικητής μιας σύγκρουσης δυο αντίθετων ρευμάτων τα τότε θεοκρατικής κοινωνίας. Από τη μία το φιλελεύθερο δυτικό ορθολογιστικό πνεύμα του μοναχού Βαρλαάμ της Σεμινάρα της Καλαβρίας και από την άλλη ο ανατολίτικος αποκρυφισμός του Γρηγορίου Παλαμά. Ο λόγιος Θεολόγος και μοναχός από τη Νότια Ιταλία, σπουδαγμένος στη Pώμη, ήταν οπαδός της ουμανιστικής άποψης πως τα έργα των Ελλήνων φιλοσόφων είναι ένα τμήμα από την κληρονομιά της πανανθρώπινης σοφίας, που πρέπει να συναντηθεί με αυτό η Θεολογία, εκπροσωπώντας έτσι ότι προοδευτικότερο είχε η εποχή του. Ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη περί το 1328 και εκεί υπήρξε ο κύριος εκφραστής των αντιπάλων του αντιδραστικού «Ησυχαστικού» κινήματος και ο πρώτος που τόλμησε να το κατηγορήσει πως ήταν μια αντιευαγγελική αίρεση. Αυτό του κόστισε μια καταδίκη και το κάψιμο των έργων του στα 1341. Δραπέτευσε στη Δύση όπου έγραψε και έργα για την ηλιακή έκλειψη και για το αστρονομικό όργανο του αστρολάβου.

Το τι ακριβώς είναι η νοερά προσευχή μας το λέει ένας από τους σύγχρονους μύστες της, ο αμφιλεγόμενος Αγιορείτης μοναχός Εφραίμ Φιλοθεϊτης, πνευματικό τέκνο του Ιωσήφ του Ησυχαστή, που σύμφωνα με τον γνωστό Θεολόγο Κωνσταντίνο Σιαμάκη («Παρθενοσσυλέκτες»-Εκδ. Δόναξ-Θεσσσαλονίκη 2007-παράγραφος 61), είχε συλληφθεί στη Θεσσαλονίκη το 1968 από την Αστυνομία για κατοχή μορφίνης και δεν παραπέμφθηκε για τα περαιτέρω με άνωθεν στρατιωτική επέμβαση. Αργότερα πήγε στις ΗΠΑ και άνοιξε αλυσίδα από 17 μοναστήρια! Πριν ακούσουμε τις οδηγίες του για την νοερά προσευχή, που θυμίζουν ασκήσεις γιόγκα οι οποίες ενδεχομένως ενδιαφέρουν την κυρία Υπουργό Πολιτισμού, καταφεύγω σε ένα ρεπορτάζ του ΒΗΜΑΤΟΣ ( Αντωνιάδου Μ.-Παναγιώτου Π.: «Τι συμβαίνει στην Εκκλησία της Αμερικής», 04/07/1999 00:00): Πρώην μοναχός του Αγίου Ορους, ο Εφραίμ έχει μαζέψει γύρω του μια ομάδα πιστών που πίνουν στην κυριολεξία «νερό στο όνομά του». Οταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης το 1997 επισκέφθηκε την Αριζόνα ……φαίνεται ότι περισσότερο σόκαρε τον Οικουμενικό Πατριάρχη παρά τον ευχαρίστησε καθώς οι εκατοντάδες γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί για να τον υποδεχθούν φορούσαν στην κοσμοπολίτικη Αμερική μαντίλες στο κεφάλι. Όπως μαντίλες φορούσαν και όλα τα κορίτσια που είχαν αποφοιτήσει από το δημοτικό σχολείο. …Ο μοναχός Εφραίμ, που είχε σχέσεις με τη Ρωσική σχισματική Εκκλησία της Αμερικής, προκαλούσε και προκαλεί μόνιμο πονοκέφαλο στο Φανάρι. Όταν ο κ. Βαρθολομαίος .. ζήτησε … την άμεση απομάκρυνση του π. Γεωργίου Πασσιά (ο οποίος φέρεται προερχόμενος από την ομάδα των εφραιμιτών) από τη θέση που κατείχε στην Αρχιεπισκοπή….έπρεπε να περάσουν δύο χρόνια για να υλοποιηθεί η «προτροπή» του …». Εδώ να σημειώσω πως ο φονταμενταλιστής και αυστηρών ηθών οικογενειάρχης πατήρ Πασσιάς, ένας κληρικός που πολεμούσε με γελοία κηρύγματα το δαρβινισμό, αποσχηματίστηκε στις 11 του Φλεβάρη του 2016 μετά από τη δημοσίευση στον αμερικανικό Τύπο βίντεο με ντροπιαστικές σεξουαλικές ακολασίες του. Επίσης να σημειώσω πως σε μια από τις μονές του Εφραίμ (αγ. Αντώνιος) αυτοκτόνησε τον Ιούνιο του 2012 ο 26 χρονος στρατολογημένος προσήλυτος καλόγερος Scott Nevin, του οποίου οι γονείς έκτοτε, ξεκίνησαν μια διαμάχη με τη Μονή, την οποία θεωρούν υπεύθυνη.

Αντιγράφω από τον ευλαβικό ιστότοπο “Hristopanagia” (14.9.2015), μικρά ενδεικτικά αποσπάσματα από το μακροσκελέστατο: “Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, διδασκαλία γιά τήν νοερά προσευχή”.

http://www.hristospanagia.gr/?p=46071

«….Όπως ένας βασιλεύς πού έχει κυριεύσει ένα κράτος και πάει να ενθρονισθεί στην πρωτεύουσα και έχει καθυποτάξει όλους τούς έπαναστάτας προηγουμένως και έχει γεμίσει το κράτος από φαντάρους και όπλα, αφού καθησυχάσουν όλες οι εσωτερικές ανωμαλίες, τότε βασιλεύει τούς υπηκόους με ειρήνη και άγαλλίασιν. Ό βασιλεύς τότε κάθεται εις τον θρόνον του και βλέπει τα πάντα ύποτεταγμένα και τότε χαίρεται και αγάλλεται….. ό άνθρωπος πού έχει σκοπό να κατορθώσει το «άδιαλείπτως προσεύχεσθε» και να συμμαζέψη αυτόν τον σκονισμένο νου του, τον αλήτη, πού γυρίζει όλα τα σοκάκια, ώστε να συμμορφωθεί και να γίνει νοικοκύρης, πρέπει να του προσφέρει κάτι, να τον γλυκάνει, διότι όπως είπαμε ευχαριστιέται και ηδονίζεται να τριγυρνά εδώ κι εκεί. Πρέπει να τον ελκύσουμε πάλι με κάτι το ηδονικό. Γι` αυτό χρειάζεται να λέμε κατ’ αρχάς την προσευχή με το στόμα.

Ό αρχάριος πού διδάσκεται την προσευχή, πρέπει ν’ αρχίσει με το στόμα και να λέει: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με» και να προσπαθεί να τραβά τον νου από τα κοσμικά. Ή φωνή, ή οποία θα βγαίνει, ό ήχος της φωνής, θα ελκύει τον νουν εις προσοχήν. Ό ήχος πού δημιουργεί το κούνημα της γλώσσας σιγά – σιγά συμμαζεύει τον νου από το σκορπισμό….. Όταν λοιπόν αφήσουμε τον κανονικό και φυσικό ρυθμό της εισπνοής και εκπνοής, και εισπνέουμε και εκπνέουμε αργά, γίνεται μια ανωμαλία στην φυσική εισπνοή και εκπνοή της καρδιάς. Οπότε όσο υπάρχει αυτή ή ανωμαλία, δημιουργείται κάποιος πόνος, κάποια, ας το πούμε, στένωση στην καρδιά, διότι δεν απολαμβάνει τον αέρα κατά τον ρυθμό της φύσεως… Δηλαδή αντί να τον δώσωμε σύντομα, τον δίνουμε τον αέρα πιο αργά. Ό πόνος πού δημιουργείται κατά φυσική συνέπεια, έλκει τον νουν να προσέξει την καρδιά, και αυτή ή έλξης τού νου προς την καρδιά δημιουργεί την ένωσιν τού νου και της καρδιάς. Όπως όταν πονάη το δόντι, ό νους γυρνάει – γυρνάει, και πάλι στον πόνο ξανάρχεται, έτσι και στην καρδιά….Όταν θα αρχίσουμε να λέμε την ευχή με αραιά εισπνοή και εκπνοή θα δημιουργηθεί, κατά φυσική συνέπεια, αυτός ό πόνος, αυτή ή στενοχώρια στην καρδιά. Αυτή ή στενοχώρια θα μάς βοηθήσει, ώστε ό νους να προσέξει την καρδιά. Λέγοντας λοιπόν την ευχή ρυθμισμένη με μια αραιά εισπνοή και εκπνοή ό νους θα κατεβαίνει στον πόνο, οπότε θα αποκλεισθεί ό μετεωρισμός….Αποκλεισμένου του μετεωρισμού μ’ αυτόν τον τρόπον, ό νους θα βρει ησυχία, δεν θα βρει αιτία να σκορπιστή. Ό πόνος τον συνάζει…..».

Νομίζω ότι οι λογικοί άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν και να κρίνουν.