In the Europool

Μετάφραση/επιμέλεια V.J

Το αγγλικό κείμενο εδώ

Γράφει ο LF(ιστορικός τέχνης από το Βερολίνο)

Η ανακοίνωση της εκδήλωσης Europool από το Creamcake[1] την Κυριακή 2 Ιουλίου στο Βερολίνο μας παρέχει μια εικόνα για την πολιτιστική πολιτική και την ορολογία των χρηματοδοτήσεων που σχετίζονται με τον πολιτιστικό τομέα στο Βερολίνο του σήμερα.

Το Creamcake είναι μια σειρά από δημοφιλή πάρτυ που λάμβαναν χώρα αρχικά στο Südblock κι ύστερα στο Ohm, όπου συμμετείχαν μουσικοί που συνδέονταν με τη ψηφιακή σφαίρα. Το Creamcake επίσης διοργανώσε πέρυσι ένα φεστιβάλ τεχνών και πιο πρόσφατα ένα πάρτυ στο Berghain. Έχουν εξασφαλίσει μια χρηματοδότηση από τα πολιτισμικά κεφαλαιακά ταμεία (Haupstadtkulturfonds) για τη διοργάνωση ενός πάρτι σε πισίνα και μια δημόσια συζήτηση την Κυριακή 2 Ιουλίου στη δημοτική πισίνα στο Humboldthain. Η εκδήλωση έχει τον τίτλο Europool[2].

Στη συζήτηση θα συμμετάσχουν η φεμινίστρια μουσικός AGF (Antye Greie-Ripatti), ο καλλιτέχνης Riccardo Benassi και η σκηνοθέτης κι ανθρωπολόγος Sungeun Kim.

«Το Creamcake κι οι φίλοι του διεξάγουν μια καμπάνια για μια ενωμένη, δημοκρατική κι ειρηνική Ευρώπη των λαών». Πως; Ας διαβάσουμε την ανακοίνωση. Αναφέρει σαν έμπνευση τα «νέα είδη ιδεών, εργαλείων κι εργασίας σε τόσες πολλές χώρες και κουλτούρες, τα οποία δεν μπορούν να βρεθούν πουθένα αλλού στον κόσμο». Γιορτάζεται εδώ η ελεύθερη μετακίνηση των εργατών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης δηλαδή, ονομαστικά, η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά.

Το έργο των καλλιτεχνών και των μουσικών που συνδέονται μ’ αυτή την εκδήλωση δίνεται σαν παράδειγμα: «συνεργαζόμενοι με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη και έχουν μετασχηματίσει την ελεύθερη μετακίνηση σε πρακτική της καθημερινής τους ζωής». Αυτοί είναι οι χειραφετημένοι πολιτιστικοί εργάτες του σήμερα: ευγνώμωνες προς το πολυκρατικό πολιτειακό [civil] τους περιβάλλον. Οπότε, γιατί να ασχοληθούμε και να αναλύσουμε αυτή την ανακοίνωση; Επειδή μας παρέχει μια εικόνα για τη τρέχουσα ταυτότητα των Ευρωπαίων κινούμενω πολιτιστικών εργατών. Κι η ταυτότητα αυτή δεν ξεχωρίζει πλέον από το πρόγραμμα της ΕΕ για την ενιαία αγορά. Κάτι το οποίο είναι σημαντικό για όσους ενδιαφέρονται, όπως πχ εμείς, για τις ρήξεις και τις εντάσεις μεταξύ της τέχνης και της αγοράς.

Ξανά, σε τι αναφέρεται αυτή η «ελεύθερη μετακίνηση»; Προφανώς όχι στην παρούσα επιτακτική διεκδίκηση για μια μεταβολή της κατάστασης των προσφύγων που παραμένουν έγκλειστοι σε κέντρα κράτησης ανά την Ευρώπη και τα σύνορά της. Το Europool προσπερνά τους όρους «εθνικισμός, μετανάστευση, κλιματική αλλαγή, πολιτική του φόβου και οικονομία» και μιας προσφέρει τον πιο ρηχό ορισμό της ΕΕ: ένα μεγαλύτερο, οπότε καλύτερο, έθνος, με εσωτερική μετανάστευση του εργατικού δυναμικού του, σαν μια πολιτική ελπίδας ενάντια στους μικρόνοους δεξιούς που στέκονται ενάντια στην μετανάστευση και υπέρ του φόβου και του δικού τους έθνους. Η χρήση του όρου «ελεύθερη μετακίνηση» είναι προκλητική στην παρούσα φορτωμένη κατάσταση που οι πρόσφυγες ωθούνται πίσω στα σύνορα της ΕΕ και πνίγονται στη θάλασσα λόγω των μπλοκαρισμένων χερσαίων διαδρομών. Η εκδήλωση αναφέρει την «μετανάστευση» αλλά μόνο σαν ένα ακόμη πρόβλημα δίπλα στην κλιματική αλλαγή και τον φόβο. Η μετανάστευση την οποία εορτάζει είναι εκείνη των (πολιτιστικών) εργατών των χωρών της ΕΕ.

Αν δεν ήταν τόσο δομικά αντισημιτικό, θα μπορούσε κανείς να υποδείξει τον DJ σαν ένα πρωταγωνιστή του χρηματοπιστωτισμού, όπως έκανε ο Ian Svenonius: «Ένας εξωφρενικός επιδειξιομανής, κάποτε βοηθός στα γαμήλια γλέντια, πλέον δοξάζεται και συμμετέχει στις διαφημίσεις και περιλούζεται πλούτου και φήμης. Όπως οι ηγέτες της Γούολ Στρητ, δεν έχει κανένα πραγματικό ταλέντο πέρα από το να παίζει με την εργασία άλλων ανθρώπων. Το ταλέντο του είναι το άψογο γούστο του κι η ικανότητά του να μεταφρέπει τα σκουπίδια σε χρυσάφι, όπως κι οι χρηματιστηριακοί αφέντες του» (Ian Svenonius, The Psychic Soviet, 2006). Εμείς, αντ’ αυτού, θα λέγαμε: Η δουλεία του DJ είναι το remix, και όπως μπορούμε να δούμε εδώ ένας DJ μπορεί πολύ εύκολα να αναμείξει οπτικά μέσα με ορολογίες για έναν οποιοδήποτε ιδεολογικό σκοπό. Πρόκειται για μια εκδήλωση υπέρ της ενιαίας αγορά, μια εκδήλωση ενάντια στο Brexit. Αυτή είναι όλη κι όλη η «προοδευτικότητα» της ανακοίνωσης. Επίσης, στο επίπεδο του VJing[3]: το σύμβολο της εκδήλωσης είναι μια χρυσή αλυσίδα στα πρότυπα της σημαίας της ΕΕ. Παλαιότερα συνόδευε ένα εγχείρημα σχετικά με την αισθητική της στέγασης στα ευρωπαϊκά γκάνγκστα ραπ βίντεο κλιπς. Εκτός αυτού του πλαισίου, απλώς υπογραμμίζει τους πολιτικούς στόχους αυτού του πάρτυ: τον εορτασμό της ενιαίας αγοράς της ΕΕ. Ένα χρυσαφένιο ξέπλυμα της ΕΕ.

Οι αυτοαποκαλούμενοι Ευρωπαίοι προοδευτικοί θα έπρεπε να στοχεύουν να είναι περισσότερο δημιουργικοί αναφορικά με τη σύλληψη μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας που να μπορεί να αντισταθεί στις επιθέσεις των εθνικιστών. Ίσως αναφερόμενοι αντ’ αυτού στη τέχνη τους; Είναι σύγχρονη ευρωπαϊκή τέχνη; Με ποιον τρόπο;

Σημειώσεις:

1. https://www.facebook.com/events/975172725952977/

2. Λογοπαίγνιο με την Europol (ευρωπαϊκή αστυνομική δύναμη) και την πισίνα [pool].

3. Όπως ο DJ αναμειγνύει διαφορετικές μουσικές, VJing είναι η ανάμειξη διαφορετικών βίντεο.