Λίγα λόγια για τη δολοφονία των Εβραίων

Σαν σήμερα, στις 9 Ιουνίου 1944 έφτασε και η σειρά της κερκυραϊκής εβραϊκής κοινότητας να ακολουθήσει εσχάτως τους ομόθρησκούς της που μετά τη σύνοδο της Βάνζεε οι ναζί ξεκίνησαν να εκτοπίζουν και από τις πιο απομακρυσμένες γωνιές της Ευρώπης προς τα στρατόπεδα εξόντωσης του Γ΄Ράϊχ.

Η μεθοδικότητα και το πείσμα των ναζί για μια Ευρώπη “καθαρή από Εβραίους” (Judenrein) δεν μπορεί να εξηγηθεί με καμιά θεωρία για “ζωτικό χώρο” ή ρατσισμό της Άριας φυλής παρά μόνο με την κατανόηση του αντισημιτισμού ως μια ψευδοαπελευθερωτική ιδεολογία. Ως μια εξέγερση της εθνικής κοινότηττας ( Volksgemeinschaft) ενάντια σε έναν αφηρημένο καπιταλισμό-της κυκλοφορίας του χρήματος- που προσωποποιήθηκε στον “Εβραίο”. Η αξιοποίηση των μαλλιών των Εβραίων γυναικών για κατασκευή κουβερτών δείχνει ακριβώς το φετιχισμό στην αντικαπιταλιστική πολιτική των Ναζί. Περιέσωσαν τόσο συμβολικά όσο και πρακτικά την αξία χρήσης του εμπορέυματος. Οι χημικές βιομηχανίες λειτουργούσαν ανέπαφες σε ένα καταπιεστικό καθεστώς για να παράγουν Zyklon B, το αέριο εξόντωσης του φανταστικού εχθρού που τώρα πια απέκτησε ονοματεπώνυμο.

Η εβραϊκη κοινότητα της Κέρκυρας που υπέφερε από γκετοποίηση, πογκρόμ και μετανάστευση δεν γνώριζε για τη γενοκτονία και ήλπιζε να γλυτώσει τον εκτοπισμό πριν το τέλος του πολέμου. Σύμφωνα με τον T.B. Αντόρνο η “σιωπηλή συμπόρευση” των μη Εβραίων, οφείλεται αρχικά στο επιχειρηματικό συμφέρον που σε καθεστώς τρομοκρατίας έγινε σιωπή. Η ψυχρότητα του ανταγωνισμού, αυτός ο γενικός νόμος του υπάρχοντος, έγινε αδιαφορία για τη μοίρα των άλλων. Έτσι, ελάχιστοι αντέδρασαν.

Ο αντισημιτισμός που ποτέ δεν κόπασε, επιβραβεύεται σήμερα με αντιεβραϊκούς νόμους στην Ισλανδία και το Βέλγιο, με οδηγίες μη χρήσης θρησκευτικών συμβόλων στη Γερμανία και με ανοχή σε βεβηλώσεις μνημείων του Ολοκαυτώματος και εβραϊκών νεκροταφείων σε Ελλάδα και Γαλλία.

Το νεωτερικό κράτος, αυτό που γέννησε το διαφωτισμό αλλά και τη φρίκη, είναι ακόμα εδώ. Κάθε συζήτηση για μια “παγκόσμια ελίτ που ευθύνεται για την κρίση” στερείται μιας κριτικής που θα μπορούσε να σχηματίσει μια ρωγμή στο συνεχές της υποταγής που ζούμε. Κάθε σύνθημα που στοχοποιεί ρητά ή όχι τους Εβραίους σφυρηλατεί εκ νέου την εθνική λαϊκή κοινότητα, απαιτεί πειθαρχία από τους εργάτες και σπρώχνει τις μειονότητες προς τον γκρεμό.

Against Antisemitism in Corfu

9/6/2019