Μια δήλωση του Παντελή Πουλιόπουλου για το Μακεδονικό ζήτημα από την Ακροναυπλία.

Το παρακάτω κείμενο το έχει γράψει μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του τροτσκισμού στην Ελλάδα, ο Παντελής Πουλιόπουλος, κατά τη διάρκεια της κράτησης του στην Ακροναυπλία το 1940. Αποτελεί μια αιχμηρή δήλωση για ένα από τα πιο καυτά ζητήματα που απασχόλησε το κομμουνιστικό κίνημα τις πρώτες δεκαετίες του 20αι και σε κάθε περίπτωση συνεχίζει να το απασχολεί μέχρι και σήμερα (Μακεδονικό Ζήτημα). Η δημοσίευση του παρακάτω ντοκουμέντου δεν γίνεται με σκοπό την δικαίωση των θέσεων του Πουλιόπουλου, ούτε γιατί το Shades Magazine προσχώρησε σε κάποια νέα ιδεολογική τοποθέτηση φιλικά προσκείμενη σε αυτή τη τάση του ιστορικού εργατικού κινήματος. Ωστόσο, η δήλωση αυτή του Πουλιόπουλου, αποτελεί ένα εξαιρετικό ιστορικό ντοκουμέντο που βοηθάει να κατανοήσουμε τον τρόπο που έβλεπαν οι κομμουνιστές/τριες εκείνης της εποχής το Μακεδονικό ζήτημα. Ανάμεσα σε αυτούς τους κομμουνιστές/τριες ήταν σίγουρα και οι αντιπολιτευόμενοι/ες της αριστερής πτέρυγας του εργατικού κινήματος, αυτών που είχαν σπάσει από την επίσημη γραμμή των «λαϊκών μετώπων» και τον «εθνοπατριωτισμό». Τη γραμμή δηλαδή που χάραξε εκείνη την εποχή το ΚΚΕ και η διεθνής και κατέληξε σε τραγωδία για το επαναστατικό κίνημα.  Μιλάμε για αυτούς/ες που τότε επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο μιας αυτόνομης πορείας και σε πολλές περιπτώσεις κόστισε ακόμα και την ίδια τους τη ζωή. Ένας από αυτούς/ες ήταν και ο Παντελής Πουλιόπουλος που εκτελέστηκε από τους Ιταλούς φασίστες το 1943. Η δημοσίευση αυτή γίνεται στο πλαίσιο της ενασχόλησης του Shades Magazine με την μελέτη του ιστορικού εργατικού κινήματος όλων του των τάσεων, μια ενασχόληση που γίνεται πάντα με κριτικό πνεύμα και με στόχο τη διατήρηση της μνήμης ενάντια στη λήθη που τόσο πολύ έχει διατηρήσει η επίσημη εθνική ιστοριογραφία και η κυρίαρχη εθνική αφήγηση. Στην τελευταία, δυστυχώς, έχει ενσωματωθεί και το κομμάτι εκείνο της αριστεράς στις μέρες μας, που δεν δέχεται την ύπαρξη της Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα την προσβολή της μνήμης χιλιάδων μαχητών/τριων του κομμουνιστικού κινήματος με Μακεδονική καταγωγή, αυτών/ες που είτε έδωσαν τη ζωή τους στα διάφορα μέτωπα ενάντια στον φασισμό τη ταραγμένη δεκαετία του 40, είτε πέθαναν στην εξορία δίχως να τους δοθεί ποτέ η ευκαιρία να γυρίσουν ξανά στη χώρα.

1. Όποιος αρνείται την ύπαρξη, αλύτου ώς τώρα, ενός εθνικού μακεδονικού ζητήματος στην ελληνική, βουλγαρική, σερβική Μακεδονία είναι δίχως άλλο λακές της μπουρζουαζίας.

2. Όποιος αρνείται το ιστορικό απελευθερωτικό κίνημα των Μακεδόνων, αυτός ή είναι αμαθής και τότε πρέπει να μάθει την ιστορία του κινήματος αυτού και των εθνικών του ηρώων ή είναι πάλι λακές μιας από τις τρεις καταπιέζουσες μπουρζουαζίες.

3. Το κίνημα αυτό έχει πνιγεί ώς τώρα στο αίμα και στην προδοσία ή έχει πάθει μια καταστρεφτική για τα συμφέροντα των Μακεδόνων εργατών και χωρικών εκμετάλλευση από τη (βουλγαρική ιδίως) βαλκανική μπουρζουαζία.

4. Το κίνημα αυτό μπορεί να ξαναβρεί μια νέα ανάπτυξη κάτω από ευνοϊκές νέες ιστορικές συνθήκες -κοινωνικές, οικονομικές (εκμετάλλευση άγρια των εργαζομένων μακεδονικών μαζών από τις καταχτητικές εθνικές μπουρζουαζίες, ζητήματα αγροτικής ιδιοκτησίας κλπ.), πολιτικές (εσωτερικές κρίσεις στα βαλκανικά κράτη, πόλεμος) και πολιτιστικές συνθήκες.

5. Όποιος αρνείται αυτή τη δυνατότητα είναι τυφλός ή εθελοτυφλεί, αν δεν είναι λακές των εθνικιστών εξανδραποδιστών του πολυπαθούς μακεδονικού λαού.

6. Οι κομμουνιστές δεν αναλαμβάνουν να «δημιουργήσουν» εθνικά κινήματα εκεί όπου τέτοια δεν υπάρχουν, έργο χιμαιρικό. Υποστηρίζουν τέτοια κινήματα όπου εκδηλώνονται.

7. Οι κομμουνιστές μπροστά σ’ ένα νικημένο ή προδομένο εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα ή μπροστά σε εξεθνιστικές, εξανδραποδιστικές ενέργειες της εθνικής τους μπουρζουαζίας δεν κλείνουν τα μάτια και δεν γίνονται λάτρεις του «τετελεσμένου γεγονότος». Δεν θ’ αρνηθούνε την πραγματικότητα της εθνικής καταπίεσης μιας εθνότητας και τον πόθο της (που υπάρχει στην καρδιά και στο μυαλό κάθε Μακεδόνα εργαζομένου) ν’ αποτινάξει μια μέρα τον εθνικό ζυγό. Οι κομμουνιστές κάνουν δικούς τους τους απελευθερωτικούς αυτούς πόθους του μακεδονικού λαού και διακηρύττουν δυνατά από τώρα το δικαίωμά του να αυτοδιατεθεί μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού του, αν τέτοια είναι η θέλησή του. Υπερασπίζουν κάθε μέρα κάθε άμεση εθνική του διεκδίκηση, οικονομική, πολιτική, πολιτιστική, και έτσι ετοιμάζουν από τώρα την αυριανή επαναστατική συμμαχία του κοινωνικού επαναστατικού κινήματος του προλεταριάτου με το εθνικό επαναστατικό κίνημα των Μακεδόνων κατά του κοινού εχθρού της βαλκανικής μπουρζουαζίας.

Παντελής Πουλιόπουλος
Ακροναυπλία, Μάης 1940