«Ενάντια στη Λήθη #63» Σκέψεις με αφορμή τις συγκεντρώσεις των φοιτητών-τριων στη Σκάλα και τη Σπάρτη.

Φοιτητές της Λακωνίας κάλεσαν στις 10 Φλεβάρη 2021, σε ανοιχτή συζήτηση για το νέο νομοσχέδιο των Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη και τα προβλήματα των φοιτητών-τριων – μαθητών-τριων. Οι συγκεντρώσεις έγιναν σήμερα Τετάρτη 10 Φλεβάρη στην κεντρική πλατεία Σπάρτης και στην πλατεία Πηγών στη Σκάλα στο πλαίσιο των πανελλαδικών δράσεων των φοιτητών-τριων. Η κίνηση των φοιτητών και φοιτητριών από τη Λακωνία είναι σίγουρα μια θετική κινηματική εξέλιξη κατά τη διάρκεια ενός lockdown. Τα υλικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές-τριες και οι μαθητές-τριες στο νομό είναι τεράστια. Η αποξένωση και οι ταξικοί αποκλεισμοί με την τηλε-εκπαίδευση είναι σκληρή. Με αφορμή τις συγκεντρώσεις τους, αλλά και συνολικά την συγκυρία θα θέλαμε να διατυπώσουμε μερικές θέσεις.

Οι εξελίξεις με την εισαγωγή αστυνομίας μέσα στις σχολές δεν είναι τίποτα άλλο από την παραπέρα αυταρχικοποίηση της αστικής δημοκρατίας. Τα διαφωτιστικά προτάγματα και οι αυταπάτες για την δήθεν χειραφέτηση του ατόμου μέσα στην αστική κοινωνία είναι πλέον παρελθόν. Τα «θεμελιώδη» αστικά δικαιώματα αμφισβητούνται. Η περαιτέρω αυταρχικοποίηση του καθεστώτος της αστικής δημοκρατίας σε σχέση με τις προηγούμενες φάσεις της είναι μια νέα κανονικότητα. Αυτή η νέα κανονικότητα ήρθε για μείνει και συνοδεύεται από την άνοδο της νεοφασιστικής ακροδεξιάς παντού στην Ευρώπη, με τους αντιπροσώπους της να βρίσκονται ήδη σε κυβερνητικά και άλλα σημαντικά πόστα του κρατικού μηχανισμού πολλών αστικών κρατών όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία.

Η άρση της παραδοσιακής διάκρισης μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, η παραπέρα ολοκλήρωση εκείνων των μέσων επιτήρησης και ελέγχου του πληθυσμού φαίνεται να είναι μια νέα ανορθολογική ορθολογικοποίηση των μηχανισμών επιτήρησης του αστικού κράτους ειδικά τώρα που η τεχνολογική ανάπτυξη και οι παραγωγικές δυνάμεις έχουν φτάσει σε νέα επίπεδα. Αυτό πρακτικά φαίνεται και με τους νέους εξοπλισμούς που προμηθεύεται η ελληνική αστυνομία. Το αστικό κράτος σε εποχή κρίσης του ελληνικού καπιταλιστικού σχηματισμού προετοιμάζεται και εξοπλίζει με νέα μέτρα τον εαυτό του. Ξέρει ότι θα έχει να αντιμετωπίσει ένα νέο γύρο ταξικού πολέμου σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης. Δια στόματος του υφυπουργού παιδείας στη βουλή πριν λίγες μέρες ακούσαμε ότι το νέο νομοσχέδιο που εισάγει εκτός άλλων μέτρων και τις δυνάμεις καταστολής του ελληνικού καταστολής στις σχολές, γίνεται για να αντιμετωπιστούν οι «ακραίες ομάδες». Ανοιχτά πλέον γίνεται λόγος για ομάδες τρομοκρατίας μέσα στις σχολές που δεν είναι άλλες από τα συλλογικά εγχειρήματα πολιτικοποίησης στα πανεπιστήμια. Το νομοσχέδιο δεν έρχεται μια τυχαία στιγμή. Έρχεται μετά την καταδίκη της χρυσής αυγής και ενώ πληθαίνουν οι φωνές στο αστικό κράτος που θέλουν να ξεμπερδεύουν με τα «δύο άκρα». Η καταδίκη λοιπόν της νεοναζιστικής χρυσής αυγής ως εγκληµατικής ναζιστικής οργάνωσης, φαίνεται ότι λειτούργησε ως καταλύτης και άλλοθι του καπιταλιστικού κράτους για να ισχυροποιήσει την θεωρία του περί «ολοκληρωτισμών και των δύο άκρων», ούτως ώστε να παρουσιάσει τον εαυτό του ως τον εγγυητή της κανονικότητας – νομιμότητας και να κλείσει το μάτι στα εναπομείναντα μικροαστικά στρώματα, τους έλληνες νοικοκυραίους και την ακροδεξιά τους. Παρακολουθώντας την συζήτηση στην ελληνική βουλή καταλαβαίνουμε ότι πυκνώνουν οι φωνές στο αστικό στρατόπεδο, εκείνων των εκπροσώπων της καπιταλιστικής κυριαρχίας, που προβάλλουν το «αφού ξεµπερδέψαµε µε τον µαύρο φασισµό, τώρα ήρθε η ώρα να ξεµπερδέψουµε µε τον κόκκινο φασισµό» και τις ακραίες ομάδες. Σε αυτή τη βάση κινείται και το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων που πλέον θα δίνεις λόγο στο κράτος για τις πολιτικές σου απόψεις.

Έχουμε περάσει σε µια νέα, πιο σύνθετη και δύσκολη φάση της καπιταλιστικής κρίσης. Σε αυτές τις συνθήκες αυξάνεται η ιδεολογική πίεση του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους για «εθνική οµοψυχία και ενότητα του έθνους» κάτω από τη μιλιταριστική σηµαία των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου και των γεωστρατηγικών του επιδιώξεων. Για αυτό τον σκοπό ο ελληνικός καπιταλισμός ρίχνει ακόμα περισσότερο λάδι στη φωτιά των εστιών του ελληνικού εθνικισμού, κάνοντας λόγο «τουρκική προκλητικότητα» και τη σοβινιστική υπεράσπιση της πατρίδας. Ως πρόσχημα της ιδεολογικής προπαγάνδας του κράτους για «εθνική οµοψυχία και εθνική ενότητα» χρησιµοποιήθηκε και η πανδηµία του κορονοϊού, που λαμβάνει χώρα μέσα σε συνθήκες νέας οικονομικής ύφεσης και καπιταλιστικής κρίσης που δήθεν αφορά όλους το ίδιο: και το ελληνικό κεφάλαιο, την κυκλοφορία της αξίας, την κερδοφορία και την εργατική τάξη, τους φοιτητές-τριες, την νεολαία και γενικά όσους-ες καταστρέφονται – προλεταριοποιούνται όλο και περισσότερο μέσα στις συνθήκες γενικευμένου lockdown. Απέναντι σε αυτό το αφήγημα περί «εθνικής ενότητας» απουσιάζει μια μαζική απάντηση από τη σκοπιά του συνόλου των οργανωμένων δυνάμεων της αριστεράς. Εγκλωβισμένη αυτή η αριστερά σε επικίνδυνες σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές μεταρρυθμίσεων που στην ουσία απαιτεί από το κράτος περισσότερο αυταρχικά μέτρα, με περιτύλιγμα «περισσότερα νοσοκομεία», στέκεται αμήχανα σαν αριστερός κομπάρσος απέναντι στην συνολική επίθεση του καθεστώτος με πρόσχημα τον κορονοϊό. Η περαιτέρω υποχώρηση αυτής της αριστεράς έχει να κάνει με το ιδεολογικό πλαίσιο που αυτή στηρίχτηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και με την εθνο-αντιιμπεριαλιστική της καταγωγή που την εντοπίζει κανείς πολύ πίσω στο χρόνο. Ειδικότερα τώρα, όσο αφορά τον κορονοϊό η αριστερά στέκεται αμήχανα γιατί αντί να βάζει ανοιχτά το ζήτημα μιας νέας κομμουνιστικής στρατηγικής και αντιμετώπισης της επίθεσης της καπιταλιστικής κυριαρχίας επιμένει μονάχα σε ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που φαίνεται όλο και περισσότερο ότι είναι ανεδαφικό σε μια τέτοια συγκυρία. Κομμάτι του προβλήματος είναι και το αφήγημα της αριστεράς που ακούει στο όνομα «τα συμφέροντα του αφηρημένου ελληνικού λαού» ή καλύτερα να πούμε της «εθνικής λαϊκής κοινότητας» που δεν μπορεί παρά να αποπροσανατολίζει τον ταξικό πόλεμο. Το ίδιο επικίνδυνοι είναι και όλοι αυτοί από το χώρο της αναρχίας – αυτονομίας που με αφορμή τον κορονοϊό έδειξαν τα όρια της πολιτικής τους τοποθέτησης και το πόσο προβληματική αυτή είναι. Αναφερόμαστε σε αυτούς τους «ελιτίστικους χώρους» που έχουν κάνει σημαία το δεν υπάρχει κορονοϊός και την σημερινή κρίση την αποδίδουν σε κάποιους σκοτεινούς κύκλους συνωμοσίας των κρατών και του μεταξύ τους ανταγωνισμό. Μέσα από ψευτο-αναλύσεις ακόμα και σχετικοποίησης του Ολοκαυτώματος, αυτοί οι κύκλοι αδυνατούν να ερμηνεύσουν διαφορετικά την νέα καπιταλιστική κρίση που φυσικά δεν είναι ούτε συνωμοσία, ούτε όμως ξέσπασε λόγω ενός τυχαίου εξωτερικού παράγοντα (κορονοϊός) που λένε κάποιοι άλλοι. Οι μέρες όμως αυτού του πολιτικού χώρου είναι μετρημένες και θα φανεί καθαρά στο μέλλον.

Οι φοιτητές και φοιτήτριες και οι επιτροπές τους στη Λακωνία θα πρέπει να συνδέσουν τους αγώνες τους με ένα συνολικό κίνημα αντιπαράθεσης με το αστικό κράτος εάν θέλουν να έχουν αποτελέσματα. Πολύ περισσότερο οι φοιτητές-τριες στη Λακωνία πρέπει να δουν και τα προβλήματα των χιλιάδων εργατών-τριων γης (κυρίως μεταναστών-τριων) που δουλεύουν εδώ κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, με χαμηλά μεροκάματα και χωρίς πολλά μέτρα προστασίας. Θα πρέπει να αναδειχτεί και το γεγονός των ρατσιστικών μέτρων για τον κορονοϊό που απαιτεί από τους μετανάστες εργάτες γης, πχ στη Σκάλα Λακωνίας να φορούν μάσκες και σε εξωτερικούς χώρους, ενώ την ίδια στιγμή δεν υποχρεώνει τους έλληνες για κάτι τέτοιο. Να συνδεθεί και με την αντιφασιστική δράση ιδιαίτερα στο ζήτημα των μεταναστών που βρίσκονται στο Sparta In και να μπουν φρένο στους ρατσιστές της πόλης που δεν χάνουν καμία ευκαιρία στοχοποίησης τους. Το ίδιο να γίνει και με την στοχοποίηση Αλβανών εργατριών-ων που στοχοποιήθηκαν με διάφορα ρατσιστικά δημοσιεύματα πρόσφατα, αλλά και των Ρομά. Να συνεχίσουμε τις συναντήσεις σε πλατείες και γειτονιές, να δημιουργήσουμε τις δικές μας εστίες κοινωνικοποίησης, πολιτικής ζύμωσης και κομμουνιστικούς πυρήνες ενάντια σε ένα καθεστώς οργανωμένης απομόνωσης, τηλε-εργασίας κοκ.

Ο αγώνας τους και το πλαίσιο του πρέπει να συνδεθεί με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει συνολικά η εργατική τάξη στη Λακωνία και την υπόλοιπη επικράτεια. Όσο περνάνε οι μήνες μέσα σε καραντίνα, ο ελληνικός καπιταλιστικός σχηματισμός συνεχίζει την δουλειά του. Η νεοφασιστική κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει σκοπό να υποχωρήσει. Θα περάσει ακόμα σκληρότερα μέτρα που θα στρώσουν το δρόμο για ένα νέο καθεστώς πολύ μεγαλύτερου αυταρχισμού που ανάλογο δεν θα έχουμε ξαναζήσει.

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Ενάντια στη Λήθη – Κομμουνιστές-τριες με μνήμη

Φλεβάρης 2021