Με ένα τρόπο εριστικό: Ένα σημείωμα για τον Μίκη Θεοδωράκη

«Ναι, είμαι αντισημίτης και αντισιωνιστής. Αγαπώ τον εβραϊκό λαό και έχω ζήσει μαζί του, αλλά οι Αμερικανοεβραίοι κρύβονται πίσω από τα πάντα, τις επιθέσεις στο Ιράκ, τις οικονομικές επιθέσεις στην Ευρώπη, στην Αμερική, στην Ασία, οι Εβραιοαμερικάνοι βρίσκονται πίσω από τον Μπους, τον Κλίντον και πίσω από τις τράπεζες» Μίκης Θεοδωράκης 

Πέθανε ακόμα ένα «σύμβολο τούτου εδώ του έθνους» και τρέχουν όλοι να το πενθήσουν. Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης έφυγε προχθές από τη ζωή. Η κυβέρνηση της ΝΔ και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος έχουν κηρύξει τριήμερο πένθος για το θάνατο του. Όχι τυχαία. Στην κηδεία του θα παρευρεθούν όλοι δίχως εξαιρέσεις. Όλοι μαζί θα πενθήσουν τον θάνατο του, όλοι μαζί θα κοιτάξουν να επωφεληθούν πολιτικά από αυτόν. Μία ετερόκλητη μίξη νοσταλγών της χούντας και νυν υπουργών, αριστερών πατριωτών του ΚΚΕ και σοσιαλδημοκρατικών απολιθωμάτων του ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Και πραγματικά αυτό δεν γίνεται τυχαία, καθώς η πολιτική πορεία του Μίκη αντιπροσωπεύει ολόκληρη την εθνική λαϊκή κοινότητα και τον ελληνικό εθνικισμό κάθε απόχρωσης.

Κάποιοι «διαβασμένοι» αριστεροί λένε ότι τα «στερνά τιμούν τα πρώτα», δηλαδή ότι ο Μίκης τα πρώτα χρόνια είχε μια προοδευτική πορεία ενταγμένος στην υπόθεση της πανανθρώπινης χειραφέτησης και ότι άλλαξε αργότερα. Ξεχνάνε βέβαια τις δηλώσεις του, ακόμα και εκείνα τα ταραγμένα χρόνια, όπου διαβεβαίωνε ότι η εμπλοκή του με την αριστερά είχε χρώμα πατριωτικό (οπότε χωρίς ταξικό χαρακτήρα). Βέβαια, αν αναλογιστεί κανείς ότι σύσσωμη η αριστερά μετά τον εμφύλιο υιοθετεί έναν πατριωτικό/εθνοαντιιμπεριαλιστικό λόγο, με αποκορύφωμα την πολιτική της κατά την διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας (1967-1974), η πολιτική πορεία του Μίκη αναμφίβολα ταιριάζει με αυτή της εθνοαντιιμπεριαλιστικής αριστεράς.

Κάποιοι άλλοι πάλι δια μέσου του Γ.Γ. Κουτσούμπα έτρεξαν να μας δείξουν ένα συγχωροχάρτι. Μία επιστολή του Μίκη, στην οποία μας διαβεβαιώνει ότι λίγο πριν τον θάνατο του υπέφερε από τύψεις και ήθελε λέει να «φύγει από αυτόν τον κόσμο ως κομμουνιστής». Ο Γ.Γ. το όργανο του κόμματος 902, ο Ριζοσπάστης και οι υπόλοιπες σελίδες του ΚΚΕ, αναπαράγουν το συγχωροχάρτι με υπερηφάνεια. Προσπερνάνε με μεγάλη ευκολία το «Καραμανλής ή τανκς». Σε αυτή τη φράση συνοψίζεται και η δικιά τους συνθηκολόγηση. Προσπερνάνε το βουλευτιλίκι του με τη ΝΔ στη κυβέρνηση του Μητσοτάκη, την συμμετοχή στα φασιστικά συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, την ίδρυση της εθνικιστικής ομάδας ΣΠΙΘΑ, τις δηλώσεις του ότι είναι αντισημίτης, διότι «οι Αμερικανοεβραίοι κρύβονται πίσω από τα πάντα», και ότι οι μαχαιροβγάλτες νεοναζί εγκληματίες της ΧΑ «αγαπούν την Ελλάδα με ένα τρόπο εριστικό». Το ΚΚΕ για χάρη της συντηρητικής μικροαστικής δεξαμενής των ψηφοφόρων του στα Αθηναϊκά προάστια και σε περιοχές της επαρχίας, τρέμει ακόμα και στην ιδέα να γράψει κάτι για όλα τα παραπάνω. Άραγε οι αθλιότητες των τελευταίων 30 ετών ξεχνιούνται τόσο εύκολα με μία δήλωση πίστης στο κόμμα; Οι τιμές για την κηδεία του Μίκη, μας θυμίζουν (με ένα αντίστροφο βέβαια τρόπο από «τα στερνά τιμούν τα πρώτα») εκείνες τις αντίστοιχες τιμές που έκανε το ΠΑΣΟΚ και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος για ένα άλλο μεγάλο πατριωτικό σύμβολο, τη Μελίνα Μερκούρη, κάποτε πρώτη κυρία της Κατοχής, τη σύντροφο του μεγαλύτερου μαυραγορίτη της Αθήνας (Γιαδικιάρογλου) που πλούτισε με περιουσίες Ελλήνων Εβραίων και ανιψιά του Μερκούρη, αρχηγού του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος, αργότερα μεγάλη «αριστερή».

Όσο μεγάλος μουσικοσυνθέτης και να ήταν ο Μίκης, όσα βραβεία και να πήρε στη Μόσχα, όσους ποιητές και να μελοποίησε, εμείς θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε όλα τα παραπάνω και θα γράφουμε πάντα για αυτόν με ένα τρόπο εριστικό.

Π.α & Φ.μ 

Παραπομπή

Στο παρακάτω video βλέπουμε τον Μίκη Θεοδωράκη να δηλώνει ότι ο εθνικισμός του Μεταξά ήταν “εθνικισμός με την καλή έννοια, δεν μας έλεγαν να πάμε να φάμε τους Τούρκους”, επειδή, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν απλώς ένας εθνικισμός “δημιουργίας του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού”. Όταν αυτό που διαχωρίζει κάποιον από τους φασίστες είναι απλώς η πιθανή έλλειψη “εριστικότητας” της αγάπης του για την πατρίδα, τότε είναι πραγματικά άξιον απορίας, το πως μπορεί να θεωρηθεί ένας τέτοιος άνθρωπος αριστερός.