Μνήμες από την εξέγερση του Μάη του ’68

Στις 10 Μαΐου 1968, η “νύχτα των οδοφραγμάτων” έλαβε χώρα στο Παρίσι, καθώς η εξέγερση του Μάη του ’68 κλιμακώθηκε. Χιλιάδες μαθητές γυμνασίων και πανεπιστημίων βγήκαν στους δρόμους εκείνο το βράδυ, κατέλαβαν τη συνοικία Λατέν και άρχισαν να οχυρώνουν τους δρόμους με αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα, διαφημιστικές πινακίδες, ανακατασκευασμένα υλικά εργοταξίου και κυβόλιθους.

Η εφημερίδα Le Monde ανέφερε τα εξής: “Εξήντα οδοφράγματα θα στηθούν με αυτόν τον τρόπο και θα ενισχύονται συνεχώς. Πολλά από αυτά είχαν ύψος μεγαλύτερο από δύο μέτρα. Μια πραγματική φρενίτιδα κυριεύει τους διαδηλωτές στο κυνήγι υλικών που μπορούν να ενισχύσουν τα οδοφράγματα που χτίζουν: αυτοκίνητα, ξύλινα δοκάρια, ρολά σύρματος, μπλοκ αερόστατου, σκαλωσιές. Τα εργοτάξια λεηλατούνται. Παίρνουν κράνη, γιλέκα εργασίας, βάζουν μπροστά μπουλντόζες. Σύντομα συσσωρεύονται μυρμηγκοφωλιές, φτιαγμένες από ό,τι μπορεί να συρθεί… Υπάρχει ένα είδος επίπονης, σχεδόν σχολαστικής έξαρσης. Ένας μεταδοτικός ενθουσιασμός, σχεδόν μια χαρά”.

Εν τω μεταξύ, οι κάτοικοι της περιοχής τάιζαν τους διαδηλωτές, περνώντας τους φαγητό στους δρόμους. Στις 2:15 π.μ. της 11ης Μαΐου, τα γαλλικά ΜΑΤ κινήθηκαν για να προσπαθήσουν να απομακρύνουν τους διαδηλωτές με δακρυγόνα και γκλομπ. Οι διαδηλωτές που τραγουδούσαν τη “Μασσαλιώτιδα” και τη “Διεθνή” αντεπιτέθηκαν με κυβόλιθους, ενώ ντόπιοι έριχναν νερό από τα παράθυρά τους στους φοιτητές για να τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν τα δακρυγόνα. Η αστυνομία απάντησε ρίχνοντας δακρυγόνα στα διαμερίσματα των ανθρώπων.

Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, η αστυνομία είχε αναγκάσει τους περισσότερους διαδηλωτές να υποχωρήσουν. Αλλά η βία τους προκάλεσε ευρεία συμπάθεια για τους φοιτητές και οι διαδηλώσεις συνέχισαν να αυξάνονται, με αποκορύφωμα μια γενική απεργία με καταλήψεις εργοστασίων από εκατομμύρια εργαζόμενους.

πηγή: working class history