Λονδίνο 24 Ιουνίου 1855: Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο Hyde Park

Σαν σήμερα, στις 24 Ιουνίου 1855, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο Hyde Park του Λονδίνου ενάντια στο νομοσχέδιο για το κυριακάτικο εμπόριο που εισήχθη για το κλείσιμο των καταστημάτων, των μέσων μαζικής μεταφοράς και των παμπ το Σάββατο. Οι πλούσιοι δεν επηρεάζονταν από αυτό το προτεινόμενο νομοσχέδιο, αλλά για τους φτωχούς η Κυριακή ήταν η μόνη ελεύθερη ημέρα.

Τυπωμένα σημειώματα από “έναν φορολογούμενο του Walworth” έλεγαν: “Νέο νομοσχέδιο για την Κυριακή που απαγορεύει τις εφημερίδες, το ξύρισμα, το κάπνισμα, το φαγητό και το ποτό και όλα τα είδη ψυχαγωγίας και διατροφής, τόσο σωματικής όσο και πνευματικής, τα οποία οι φτωχοί εξακολουθούν να απολαμβάνουν σήμερα. Μια υπαίθρια συνάντηση των τεχνιτών, των εργατών και γενικά των “κατώτερων τάξεων” της πρωτεύουσας θα λάβει χώρα στο Hyde Park το απόγευμα της Κυριακής για να διαπιστώσουν πόσο θρησκευτικά τηρεί η αριστοκρατία το Σάββατο και πόσο αγωνιά να μην απασχολεί τους υπηρέτες και τα άλογά της εκείνη την ημέρα”.

Ο Καρλ Μαρξ ήταν εκεί και ανέφερε ότι τουλάχιστον 200.000 άνθρωποι έδωσαν το παρών. Σύμφωνα με τον Μαρξ, ένας χαρτιστής ονόματι Φίνλεν απηύθυνε χαιρετισμό στο πλήθος και αναφέρθηκε στον εν εξελίξει Κριμαϊκό Πόλεμο, παραπονούμενος ότι “έξι ημέρες την εβδομάδα μας μεταχειρίζονται σαν σκλάβους και τώρα το Κοινοβούλιο θέλει να μας στερήσει το κομμάτι της ελευθερίας που έχουμε ακόμα την έβδομη. Αυτοί οι ολιγάρχες και οι καπιταλιστές που συμμαχούν με τους υποκριτές παπάδες θέλουν να κάνουν μετάνοια, ταπεινώνοντας εμάς αντί για τους ίδιους για την ασυνείδητη δολοφονία στην Κριμαία των γιων του λαού”.

Ο Μαρξ περιέγραψε επίσης τον ήχο της διαμαρτυρίας σαν αυτοσχέδια συναυλία: “τι διαβολική συναυλία ήταν: μια κακοφωνία από γρυλίσματα, σφυρίγματα, σφυρίγματα, τσιριχτά, μυξίματα, βρυχηθμούς, γρυλίσματα, κροταλίσματα, κραυγές, βογγητά, κροταλίσματα, ουρλιαχτά, γρυλίσματα! Μια μουσική που θα μπορούσε να τρελάνει κάποιον και να μετακινήσει μια πέτρα. Σε αυτό πρέπει να προστεθούν ξεσπάσματα γνήσιου παλαιοαγγλικού χιούμορ που αναμειγνύονται ιδιότυπα με την επί μακρόν συγκρατημένη κοχλάζουσα οργή”.

Τα πλήθη αυξήθηκαν τις επόμενες δύο Κυριακές και κορυφώθηκαν με ταραχές την 1η Ιουλίου.

πηγή: working class history