Για την κομμουνίστρια Charlotte Bischof
Η κομμουνίστρια Charlotte Bischoff γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1901. Ο πατέρας της εργαζόταν ως τυπογράφος. Εκπαιδεύτηκε για να εργαστεί ως υπάλληλος και στενογράφος και εργάστηκε στο Halle, το Αμβούργο και το Βερολίνο μεταξύ 1915 και 1930. Έγινε μέλος της Ελεύθερης Σοσιαλιστικής Νεολαίας (Freie Sozialistische Jugend) και της Κομμουνιστικής Ένωσης Νέων της Γερμανίας. Το 1923 εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) και την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον Fritz Bischoff, ιδρυτικό μέλος του KPD, ο οποίος εργαζόταν τότε ως υπάλληλος στη σοβιετική εμπορική αποστολή. Μετά το 1930, η Charlotte Bischoff ήταν στενογράφος και δημοσιογράφος στην παράταξη του πρωσικού ομόσπονδου κοινοβουλίου και στην Κεντρική Επιτροπή του KPD.
Το διάταγμα για την πυρκαγιά του Ράιχσταγκ που προώθησε ο Αδόλφος Χίτλερ στις 27 Φεβρουαρίου 1933 και υπογράφηκε από τον πρόεδρο Πάουλ φον Χίντενμπουργκ, αναίρεσε τις πολιτικές ελευθερίες και επέτρεψε στους Ναζί, που τότε κατείχαν θέσεις-κλειδιά στην κυβέρνηση, να συλλαμβάνουν οποιονδήποτε θεωρούσαν εχθρό. Αυτό έγινε πρώτα και κύρια για τα στελέχη και μέλη του KPD, αλλά έβαλε στο στόχαστρο και όλα τα πολιτικά κόμματα στη Γερμανία, εκτός από το Ναζιστικό Κόμμα. Ο εξουσιοδοτικός νόμος της 27ης Μαρτίου 1933 εδραίωσε τη δύναμη και την εξουσία των ναζί. Τις πρώτες εβδομάδες του Μαρτίου 1933, συνελήφθησαν 11.000 κομμουνιστές και μέχρι τον Ιούνιο του 1933, περισσότεροι από τους μισούς περιφερειακούς ηγέτες του KPD ήταν υπό κράτηση.
Σε αυτό το περιβάλλον, η Bischoff πήγε να εργαστεί στο τμήμα προπαγάνδας του KPD. Το 1934, ο σύζυγός της συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια καταναγκαστικής εργασίας, ενώ στη συνέχεια κρατήθηκε σε “προστατευτική κράτηση” στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Sachsenhausen και, τέλος, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Neuengamme. Πυροβολήθηκε στις 3 Μαΐου 1945 από τα SS, καθώς προσπαθούσε να σωθεί.
Η Charlotte Bischoff πήγε στη Μόσχα το 1934, όπου μέχρι το 1937 εργάστηκε στο τμήμα Διεθνών Σχέσεων της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Αυτό περιελάμβανε ταξίδια στο εξωτερικό στη Δανία και την Ολλανδία. Το 1938 ζήτησε να της επιτραπεί να ασκήσει παράνομη δραστηριότητα στη Γερμανία. Στάλθηκε στη Στοκχόλμη, όπου βρίσκονταν τότε εξόριστοι σημαντικοί ηγέτες του KPD. Εκεί συνελήφθη το 1939 ως παράνομη και κινδύνευσε με απέλαση στη Γερμανία. Τελικά σύντομα αφέθηκε ελεύθερη. Στη συνέχεια το Τρίτο Ράιχ της αφαίρεσε τη γερμανική υπηκοότητα. Η Bischoff εργάστηκε για τη Διεθνή Κόκκινη Βοήθεια φροντίζοντας τους μετανάστες Γερμανούς κομμουνιστές, συγκεντρώνοντας χρήματα και συζητώντας με συνδικαλιστές οικοδόμους σε εργοτάξια στη Σουηδία.
Το 1941, για λογαριασμό της εξόριστης ηγεσίας του KPD υπό τον Herbert Wehner, η Bischoff κατάφερε να εισέλθει παράνομα στη Γερμανία με ένα φορτηγό πλοίο. Το ταξίδι διήρκεσε ένα μήνα, από τις 29 Ιουνίου έως τα τέλη Ιουλίου. Στη συνέχεια η Bischoff συνεργάστηκε στο Βερολίνο με διάφορες αντιστασιακές ομάδες, ιδίως με ομάδες που συνδέονταν με την Κόκκινη Ορχήστρα, όπως με άτομα που είχαν σχέση με τον Kurt και την Elisabeth Schumacher, με την ομάδα γύρω από τον Wilhelm Knöchel και γύρω από τον Robert Uhrig. Εργάστηκε επίσης στο περιοδικό Die Innere Front (“Το Εσωτερικό Μέτωπο”) με την οργάνωση Saefkow-Jacob-Bästlein. Ενεργώντας ως ταχυδρόμος, έδινε “μικροϋλικά” για να έρθει σε επαφή με άτομα αυτών των ομάδων.
Η Bischoff ήταν ένα από τα λίγα μέλη της γερμανικής αντίστασης που κατάφερε να αποφύγει τη σύλληψη και παρέμεινε άγνωστη στο Βερολίνο μέχρι το τέλος του πολέμου. Η εφημερίδα Die Innere Front μπόρεσε να συνεχίσει την έκδοση και τη διανομή της, ακόμη και μετά τη σύλληψη πολλών αντιστασιακών, χάρη στη δουλειά των Bischoff, Otto Grabowski και Ernst Sieber.
πηγή: wikipedia
Shades online 
Leave a Reply