«Ενάντια στη Λήθη #74» Σχόλιο για το ναυάγιο στα Κύθηρα

Το νέο ναυάγιο στη θαλάσσια περιοχή των Κυθήρων με τουλάχιστον 8 νεκρούς δεν είναι ούτε το πρώτο και δυστυχώς ούτε και το τελευταίο που θα λάβει χώρα. Η συλλογικότητα μας έχει καταγράψει ήδη αρκετά περιστατικά στη περιοχή ανοιχτά των Κυθήρων.  Σε μια εποχή κρίσης και παρακμής της καπιταλιστικής νεωτερικότητας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα επιχειρήσουν να βρουν το δρόμο έξω από τα κολαστήρια που ζουν. Κάποιοι ίσως φτάσουν στον προορισμό που έχουν επιλέξει και κάποιοι όχι. Αυτό που εμείς μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, είναι ότι ο μόνος υπεύθυνος μέσα σε αυτή τη χώρα για το γεγονός ότι το αιγαίο έχει γίνει ο υγρός τάφος για χιλιάδες ανθρώπους, είναι το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος και τα κλειστά του σύνορα. Ασφαλώς η πολιτική κλειστών συνόρων δεν είναι μια μοναχική επιλογή του ελληνικού κράτους. Αντίθετα συνάδει με αυτές τις πολιτικές που εφαρμόζει ολόκληρη η «πολιτισμένη» Ευρώπη για τους πρόσφυγες. Την ώρα που πνίγονται άνθρωποι στο Αιγαίο, η υποκρισία του ελληνικού κράτους πάει σύννεφο. Πολιτικάντηδες πάνε σε κέντρα κράτησης μεταναστών, σε «ανθρωπιστικά πρότζεκτ» που έχουν στήσει ΜΚΟ για να φωτογραφηθούν και να διαβεβαιώσουν ότι το ελληνικό κράτος σέβεται την ανθρώπινη ζωή. Την ίδια στιγμή, κάτω από το χαλί, σκάφη του Λιμενικού κάνουν τα πάντα για να μην βρουν αυτά τα πλοιάρια με τους πρόσφυγες τον δρόμο για την Ελλαδική επικράτεια. Οι πρόσφυγες γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και από τον ελληνικό εθνικισμό.

Αλλά το πρόβλημα δεν σταματά εδώ. Όσοι-ες διαβάζετε τακτικά τα τοπικά ΜΜΕ, θα είδατε ότι αυτές τις μέρες μιλούν με κάποια συμπάθειά για τους πρόσφυγες και την τύχη τους. Τα ίδια ΜΜΕ, που σε άλλες περιπτώσεις μιλούν για την εγκληματικότητα των ξένων ή παρουσιάζουν ρατσιστικά αντιμεταναστευτικά άρθρα φασιστών της Λακωνίας, όπως για παράδειγμα έγινε με την εγκατάσταση λίγων προσφύγων σε ξενοδοχείο της Σπάρτης πρόσφατα. Αλλά και ένα μεγάλο μεγάλο μέρος των μικροαστών νοικοκυραίων αυτής κοινωνίας παραμένει σιωπηλό και αδιάφορο για την τύχη αυτών των ανθρώπων στο Αιγαίο. Δεν είναι λοιπόν ούτε ακραίο, ούτε περιθωριακό να ακούγεται στις διαδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις το σύνθημα: «Γέμισε το Αιγαίο κορμιά μεταναστών, είναι και οι Έλληνες φονιάδες των λαών». Αντίθετα είναι μάλλον αναγκαίο για να ξυπνήσουν κάποιοι-ες από τη λήθη. Πίσω από το νησί της Αφροδίτης και του έρωτα, τα τουριστικά καρτ ποστάλ και τα ειδυλλιακά θαλάσσια τοπία κρύβεται η σάπια, άγρια πραγματικότητα του εθνικού κορμού και του κράτους του.  Σε μια περίοδο όξυνσης του ελληνικού εθνικισμού που προετοιμάζεται για πόλεμο με την άλλη πλευρά του Αιγαίου, οι εργάτες-τριες σε αυτή τη χώρα πρέπει να καταλάβουν ότι οι μεταναστευτικές ροές απελπισμένων ανθρώπων δεν είναι μια εξαίρεση, αλλά ο κανόνας όπου ξεσπά πόλεμος, κρίση και δυστυχία. Και ο καπιταλισμός δεν φέρνει τίποτα άλλο από δυστυχία. Πίσω από τις εθνικές κραυγές κρύβεται πάντα ένα σφαγείο σε βάρος των υποτελών τάξεων. Τα τύμπανα του πολέμου της εθνικής ιδεολογίας τρέφονται με την σάρκα μας.

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Ενάντια στη Λήθη