Δεκέμβρης 1907: Η σφαγή των εργατών στο Ικίκε της Χιλής

Στις 21 Δεκεμβρίου 1907, έλαβε χώρα η χειρότερη ίσως σφαγή απεργών εργατών στην ιστορία, καθώς ο χιλιανός στρατός σκότωσε πάνω από 2.000 άτομα, ανθρακωρύχους αλατόπετρας και τις οικογένειές τους, στο Ικίκε.

Λόγω των κακών συνθηκών διαβίωσης, 40.000 εργαζόμενοι σε 30 γραφεία αλατόπετρας, υπό την ηγεσία των αναρχικών José Briggs και Luis Olea, οργάνωσαν μεγάλη πορεία προς το Ικίκε, όπου διέμενε η διοίκηση. Τα αιτήματά τους περιλάμβαναν αύξηση των μισθών και πληρωμή σε μετρητά και όχι σε scrip που εξαργυρώνονταν στα καταστήματα που ανήκαν στην εταιρεία. Οι εργαζόμενοι σε διάφορες βιομηχανίες του Ικίκε προσχώρησαν στην απεργία, κλείνοντας εντελώς τόσο την εξορυκτική όσο και τη λιμενική δραστηριότητα.

Παρόλο που η κυβέρνηση προσφέρθηκε να πληρώσει τις μισές αυξήσεις, οι εργοδότες -πολλοί από τους οποίους υπάγονταν στο βρετανικό κεφάλαιο- αρνήθηκαν να διαπραγματευτούν όσο οι εργάτες δεν επέστρεφαν στην εργασία τους. Μέσα σε λίγες ημέρες, το κράτος ανέπτυξε τελικά το στρατό για να σπάσει την απεργία.

Χιλιάδες εργάτες και οι οικογένειές τους είχαν καταλάβει το σχολείο Santa María και, όταν διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν το κτίριο και την πόλη, οι περισσότεροι από αυτούς αρνήθηκαν. Μετά την άρνηση, ο επικεφαλής αξιωματικός, Roberto Silva Renard, διέταξε τα στρατεύματα να ανοίξουν πυρ εναντίον του πλήθους. Χιλιάδες πτώματα -ανάμεσά τους και παιδιά- αφέθηκαν στην Plaza Montt για να ταφούν αργότερα σε ομαδικούς τάφους.

Ο αριθμός των νεκρών είναι αβέβαιος, καθώς η επίσημη εκδοχή κάνει λόγο για λιγότερους από 200, ενώ άλλες πηγές καταγράφουν μεταξύ 2.200 και 3.600. Καμία αρχή δεν ανέλαβε την ευθύνη για το έγκλημα και υπήρξε πλήρης ατιμωρησία των δραστών. Ωστόσο, το 1914, ο αναρχικός Αντόνιο Ραμόν Ραμόν, του οποίου ο αδελφός ήταν ένα από τα θύματα, προσπάθησε να δολοφονήσει τον Σίλβα Ρενάρντ μαχαιρώνοντάς τον επτά φορές. Ο στρατηγός επέζησε από την επίθεση, αλλά πέθανε χρόνια αργότερα από τα τραύματά του.

Για την εκατονταετηρίδα της τραγωδίας, τα λείψανα των δολοφονηθέντων μεταφέρθηκαν σε ειδικό μνημείο στον τόπο του εγκλήματος.

Στη φωτογραφία: απεργοί πριν από τη σφαγή