Ένας θησαυρός από φλογερές Εβραίες εργάτριες ακτιβίστριες που μπορεί να μην έχετε ακούσει

Rose Schneiderman

Την μετάφραση έκανε για το shades o vashpill. To αγγλικό κείμενο βρίσκεται εδώ

Η λίστα των Εβραίων γυναικών ακτιβιστριών εργατριών είναι ατέλειωτη, από τις πιο γνωστές μέχρι και τις ουσιαστικά άγνωστες.

Πολλές από αυτές τις γυναίκες είναι άγνωστες έξω από τους ακαδημαϊκούς κύκλους· οι επιστολές τους και οι ομιλίες τους

Clara Lemlich c. 1910

ξεχνιούνται σε σκονισμένα ακαδημαϊκά αρχεία. Πριν από την (1η Μάη) ημέρα των εργατών, θεωρήσαμε σκόπιμο λοιπόν να παραθέσουμε μια λίστα Εβραίων ακτιβιστριών εργατριών που μέχρι τώρα δεν τις γνωρίζατε ή γενικά, ή ως Εβραίες ή ακόμα δεν γνωρίζατε ότι είχαν πει ή είχαν κάνει κάτι από τα παρακάτω.

Το 1908, με την απόφαση “Muller v. Oregon” του Αμερικανικού Υπέρτατου Δικαστηρίου περιορίστηκε η εργάσιμη μέρα της γυναίκας σε 10 ώρες. Η νικητήρια πλευρά υπέβαλε στοιχεία για γυναίκες που εξουθενώνονταν στα εργοστάσια. Οι εκατό-και σελίδες του νομικού εγγράφου (legal brief) συγκεντρώθηκαν, σε μεγάλο βαθμό, από τις Pauline and Josephine Goldmark, Lillian Wald, and Florence Kelley μέσα σε δύο εβδομάδες, έπειτα από χρόνια έρευνας.

Το 1909 στην Νέα Υόρκη, η Clara Lemlich Shavelson συνδιοργάνωσε την επανάσταση των 20,000, μία απεργία εργατριών ενός γυναικείου εργοστασίου πουκαμίσων, στην πλειονότητά τους Εβραίες. Εκείνη την εποχή αποτέλεσε τη μεγαλύτερη απεργία Αμερικανίδων εργατριών.

Η Anna Strunsky Walling ήταν σοσιαλίστρια και συγγραφέας που ανήκε στα ιδρυτικά μέλη του NAACP.

Η Golda Meir μπορεί να έχει χαρακτηριστεί ως “ο καλύτερος άνδρας στην κυβέρνηση”, αλλά η Pauline Newman ήταν η πρώτη γυναίκα που πήρε τη θέση της γενικής οργανώτριας στην Διεθνή Ένωση Εργατριών Γυναικείων Ενδυμάτων – ένα από τα μεγαλύτερα εργατικά σωματεία στη δεκαετία του 20′ και του 30′- η οποία χαρακτηρίστηκε ως “ικανή να καπνίζει πούρα ανάμεσα στους καλύτερους”.

Το 1911, η Rose Schneiderman ανακοίνωσε ότι η εργάτρια χρειάζεται ψωμί αλλά και τριαντάφυλλα. Από αυτήν την φράση προέρχεται η αγγλική έκφραση “bread and roses too”.

Rose Schneiderman

Η Mary Belle Grossman, η οποία ριζοσπαστικοποιήθηκε ακολουθώντας την άνιση πληρωμή στην εργασία της, ήταν η μία από τις πρώτες δύο γυναίκες που έγιναν δεκτές στην American Bar Association – το 1918, δύο χρόνια πριν να κερδίσουν οι Αμερικανίδες το δικαίωμα στην ψήφο. Μια “μαχητική φεμινίστρια, που ήταν μπελάς για όσους χτυπούν τις συζύγους τους (wife beaters), για τους τζογαδόρους καθώς και για τα άτομα που είχαν κατηγορηθεί για ηθικά αδικήματα” όπως ανέφερε η τοπική της εφημερίδα.

Η Sophie Udin συνδιοργάνωσε και την Αμερικάνικη Magen David Adom ( μια οργάνωση όμοια με τον Ερυθρό Σταυρό, με άστρο του Δαβίδ αντί του χριστιανικού σταυρού) και την οργάνωση που αργότερα έγινε η Na’amat U.S.A .

Η Emma Goldman, στην αυτοβιογραφία της του 1931, αντιτέθηκε στην σύσταση ενός νέου άνδρα ότι το γεγονός ότι η ίδια απολάμβανε τον χορό ήταν ασυνταίριαστο με την ιδιότητα της ως αναρχική. Αυτός ο διαπληκτισμός συμπυκνώνεται σε λόγια που η Goldman δεν είπε, ούτε έγραψε ποτέ: “Αν δεν μπορώ να χορεύω, δεν θέλω να συμμετάσχω στην επανάσταση σας”.

Η εργάτρια ακτιβίστρια Vivian Leburg Rothstein ήταν ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη της Chicago Women’s Liberation Union, από την οποία αργότερα δημιουργήθηκε η Jane Collective. Η Jane Collective συνδιοργανώθηκε από την Heather Booth ως μια υπηρεσία στο Σικάγο από γυναίκες για εκτρώσεις. Την περίοδο 1969-1973, πριν νομιμοποιηθούν οι εκτρώσεις με την δικαστική απόφαση Roe v. Wade, τα μέλη της Jane Collective, όλες τους ερασιτέχνες, διεκπεραίωσαν πάνω από 11,000 παράνομες χειρουργικές εκτρώσεις με αντίτιμο που αποτελούσε κλάσματα του ποσού που δέχονταν άντρες γιατροί για την ίδια διαδικασία.

Τέλος,η Janet Jagan, η οποία φυλακίστηκε για πέντε μήνες και έπειτα τέθηκε σε κατ’οίκον περιορισμό για δύο χρόνια λόγω των πολιτικών της πεποιθήσεων και του εργατικού ακτιβισμού της, ήταν η πρώτη Αμερικανή γυναίκα πρόεδρος, της Γουιάνας, στη βόρεια Αμερική, από το 1997 ως το 1999.