Ένα σχόλιο για τα 77 χρόνια από την Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη

Στις 7 Μαΐου 1945, η ναζιστική Γερμανία παραδόθηκε άνευ όρων, οδηγώντας στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Αλλά αντί να τιμωρηθούν για τα εγκλήματά τους, πολλοί ναζιστές και φασίστες ηγέτες συνέχισαν να διατηρούν εξουσία και πλούτο.

Στη Δυτική Γερμανία, παρά την “αποναζιστικοποίηση”, οι περισσότεροι ναζιστές εγκληματίες πολέμου έμειναν ατιμώρητοι και πολλοί επαναπροσλήφθηκαν σε επίσημες θέσεις καθώς ο Ψυχρός Πόλεμος με το ανατολικό μπλοκ αναθερμάνθηκε. Για παράδειγμα, από περίπου 1 εκατομμύριο ανθρώπους που συμμετείχαν στο Ολοκαύτωμα, μόνο 600 περίπου έλαβαν ισόβια κάθειρξη ή θανατική καταδίκη. Ακόμη και καταδικασμένοι εγκληματίες πολέμου όπως ο Hanns Martin Schleyer ανέκτησαν γρήγορα την εξουσία: ο ίδιος ο Schleyer έγινε γρήγορα πρόεδρος των κυριότερων εργοδοτικών ενώσεων της Γερμανίας, βοηθώντας στη διάλυση των συνδικάτων. Πολλοί ναζιστές επιστήμονες προσλήφθηκαν για να εργαστούν στις ΗΠΑ στο πλαίσιο της Επιχείρησης Paperclip.

77 χρόνια μετά την Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη, ένας γενικευμένος πόλεμος μας απειλεί και πάλι, επιβεβαιώντας το ρητό ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς πόλεμο και βαρβαρότητα. Την ίδια στιγμή με αφορμή τον αιματηρό πόλεμο που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία, οι αναρθολογικές φωνές και ο ιστορικός αναθεωρητισμός χτυπούν κόκκινο, όπως για παράδειγμα στο Βερολίνο όπου φέτος απαγορεύονται οι κόκκινες σοβιετικές σημαίες κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων μνήμης στο πάρκο του Treptower. Το σπέρμα της βαρβαρότητας που φέρει από την γέννηση του ο νεωτερικός κόσμος μας απειλεί με αφανισμό, όσο δεν βγαίνει στην επιφάνεια μια καθαρή στρατηγική για την συντριβή του.

Η υπεράσπιση της ιστορίας είναι ένα κρίσιμο ζήτημα και μας αφορά όλους-ες. Να μην την αφήσουμε την αντιφασιστική μνήμη έρμαιο σε όλους αυτούς που εμφανίζονται σήμερα ως οι «υπερασπιστές της ανθρωπότητας» από τους «ολοκληρωτισμούς» στοχοποιώντας κύρια το «εμμενές φάντασμα του κομμουνισμού». Αυτούς που υποκριτικά παρουσιάζουν την νεοφιλελεύθερη αστική δημοκρατία της αγοράς ως την μόνη εγγύηση για την ειρήνη και την ευημερία της ανθρωπότητας. Αλλά και από όλους εκείνους τους εθνο-αντιιμπεριαλιστές, φερέφωνα της ρωσικής πολιτικής που παρουσιάζονται σήμερα ως αντιφασίστες υπερασπιζόμενοι κρατικά συμφέροντα και τον πόλεμο στην Ουκρανία.  Καθήκον μας ένα αντιμιλιταριστικό μέτωπο ενάντια στον πόλεμο σε κάθε γωνιά της Ευρώπης.

Κομμουνιστές-τριες με μνήμη