Ένας πρωτοχρονιάτικος χαιρετισμός στην Αγγλία” (Δεκέμβριος 1914) του Karl Liebknecht

Ένας πρωτοχρονιάτικος χαιρετισμός προς την Αγγλία” του Karl Liebknecht από το βιβλίο “Το μέλλον ανήκει στο λαό” Ομιλίες που έγιναν από την αρχή του πολέμου. The MacMillan Company, Νέα Υόρκη. 1918.

Η μετάφραση έγινε από τα αγγλικά: https://revolutionsnewsstand.com/2023/01/01/a-new-years-greeting-to-england-december-1914-by-karl-liebknecht-from-the-future-belongs-to-the-people-the-macmillan-company-new-york1918/

ΕΙΜΑΙ ευτυχής που μπορώ να γράψω ένα μήνυμα αδελφοσύνης προς τους Βρετανούς Σοσιαλιστές σε μια εποχή που οι άρχουσες τάξεις της Γερμανίας και της Μεγάλης Βρετανίας προσπαθούν με όλα τα μέσα που διαθέτουν να υποκινήσουν το αιμοσταγές μίσος ανάμεσα στους δύο λαούς. Αλλά είναι οδυνηρό για μένα να γράφω αυτές τις γραμμές σε μια εποχή που η λαμπρή ελπίδα των προηγούμενων ημερών μας – η Σοσιαλιστική Διεθνής – βρίσκεται κατεστραμμένη στο έδαφος με χίλιες προσδοκίες, όταν ακόμη και πολλοί σοσιαλιστές στις εμπόλεμες χώρες – γιατί η Γερμανία δεν αποτελεί εξαίρεση – έχουν σ’ αυτόν τον πιο αδηφάγο απ’ όλους τους ληστρικούς πολέμους με τη θέλησή τους φορτωθεί το ζυγό του άρματος του ιμπεριαλισμού, ακριβώς όταν τα δεινά του καπιταλισμού γίνονταν πιο φανερά από ποτέ. Είμαι, ωστόσο, ιδιαίτερα υπερήφανος και χαρούμενος που στέλνω τους χαιρετισμούς μου σε εσάς, στο Βρετανικό Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα, που μαζί με τους Ρώσους και τους Σέρβους συντρόφους μας, σώσατε την τιμή του σοσιαλισμού μέσα στην παραφροσύνη της εθνοσφαγής.

Η σύγχυση επικρατεί στη βάση του Σοσιαλιστικού Στρατού και πολλοί κατηγορούν τις σοσιαλιστικές αρχές για τη σημερινή μας αποτυχία. Ωστόσο, δεν είναι οι αρχές μας που έχουν αποτύχει, αλλά οι εκπρόσωποι αυτών των αρχών. Δεν είναι θέμα αλλαγής των αρχών μας, είναι θέμα εφαρμογής τους στη ζωή, εφαρμογής τους στην πράξη.

Όλες οι φράσεις περί “εθνικής άμυνας” και “απελευθέρωσης του λαού” με τις οποίες ο ιμπεριαλισμός στολίζει τα δολοφονικά του όργανα δεν είναι παρά απατηλά φλουριά. Κάθε σοσιαλιστικό κόμμα έχει τον εχθρό του, τον κοινό εχθρό της Διεθνούς, στη χώρα του. Εκεί πρέπει να τον πολεμήσει. Η απελευθέρωση κάθε έθνους πρέπει να είναι το δικό του έργο.

Μόνο η τύφλωση μπορεί να διατάξει τη συνέχιση της σφαγής μέχρι να συντριβεί ο “εχθρός”. Η ευημερία όλων των εθνών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη- ο αγώνας της οργανωμένης εργατικής τάξης μπορεί να διεξαχθεί μόνο διεθνώς.

Αυτοί που είναι επτά φορές σοφοί και των οποίων οι αδύναμες ψυχές παρασύρονται εύκολα από τις δίνες των διπλωματικών ανέμων και χάνονται στα βάραθρα του

Ο παγκόσμιος πόλεμος που διέλυσε τη Διεθνή πρέπει, ωστόσο, να γίνει αντιληπτός ως ένα ισχυρό διάγγελμα που καθιστά σαφή την ανάγκη για μια νέα Διεθνή, μια Διεθνή άλλου είδους, με διαφορετική δύναμη από αυτή που οι καπιταλιστικές δυνάμεις σκόρπισαν τόσο εύκολα στις 4 Αυγούστου 1914.

Μόνο στη συνεργασία των εργατικών μαζών όλων των χωρών, σε καιρό πολέμου όπως και σε καιρό ειρήνης, βρίσκεται η σωτηρία της ανθρωπότητας. Πουθενά οι μάζες δεν έχουν θελήσει αυτόν τον πόλεμο. Πουθενά δεν τον εύχονται. Γιατί λοιπόν, με την απέχθεια για τον πόλεμο στην καρδιά τους, να δολοφονούν ο ένας τον άλλον μέχρι τέλους; Θα ήταν σημάδι αδυναμίας, λένε, να προτείνει κάποιος λαός την ειρήνη- λοιπόν, ας την προτείνουν όλοι οι λαοί μαζί. Το έθνος που θα μιλήσει πρώτο δεν θα δείξει αδυναμία αλλά δύναμη. Θα κερδίσει τη δόξα και την ευγνωμοσύνη των μεταγενέστερων. Είναι καθήκον κάθε σοσιαλιστή αυτή τη στιγμή να είναι προφήτης της διεθνούς αδελφοσύνης, αντιλαμβανόμενος ότι κάθε λέξη που λέει υπέρ του σοσιαλισμού και της ειρήνης, κάθε πράξη που εκτελεί για αυτά τα ιδανικά φουντώνει παρόμοια λόγια και πράξεις σε άλλες χώρες, μέχρις ότου οι φλόγες της επιθυμίας για ειρήνη να φουντώσουν ψηλά πάνω από όλη την Ευρώπη. Το παράδειγμα που δώσατε εσείς και οι Ρώσοι και Σερβοί σύντροφοί μας στον κόσμο θα έχει μιμητική επίδραση οπουδήποτε οι σοσιαλιστές έχουν παγιδευτεί από τα σχέδια των κυρίαρχων τάξεων, και είμαι βέβαιος ότι η μάζα των Βρετανών εργατών θα συσπειρωθεί σύντομα στο Διεθνές Εργατικό Κόμμα. Ήδη ανάμεσα στους Γερμανούς εργάτες υπάρχει πολύ μεγαλύτερη αντίθεση στον πόλεμο απ’ ό,τι γενικά υποτίθεται, και όσο πιο δυνατός είναι ο απόηχος της κραυγής για ειρήνη σε άλλες χώρες τόσο πιο έντονα και δυναμικά θα εργαστούν για την ειρήνη εδώ. Έτσι οι εργατικές τάξεις όλων των εμπόλεμων χωρών θα αποκτήσουν συνείδηση της αναγκαιότητας να αγωνιστούν για μια ειρήνη σύμφωνη με τις αρχές του σοσιαλισμού, μια ειρήνη χωρίς κατακτήσεις και χωρίς ταπεινώσεις, μια ειρήνη βασισμένη όχι στο μίσος αλλά στην αδελφοσύνη, όχι στη βία αλλά στην ελευθερία, μια ειρήνη που, λόγω της δικαιοσύνης της, μπορεί να είναι αιώνια. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Διεθνής μπορεί να αναζωογονηθεί και να εξιλεωθεί για τα προηγούμενα λάθη της. Έτσι πρέπει να αναβιώσει, μια διαφορετική Διεθνής, αυξημένη όχι μόνο σε αριθμητική δύναμη αλλά και σε επαναστατικό πάθος, σε καθαρότητα οράματος και σε ετοιμότητα να ξεπεράσει τον κίνδυνο της απολυταρχίας, της μυστικής διπλωματίας και των καπιταλιστικών συνωμοσιών κατά της ειρήνης.

Εργάτες του κόσμου, ενωθείτε! Ενωθείτε σε έναν πόλεμο ενάντια στον πόλεμο!

Με σοσιαλιστικούς χαιρετισμούς,

KARL LIEBKNECHT.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ, Δεκέμβριος 1914.