Το δεξιό και το αριστερό κέρας της Νέας Μακεδονικής φάλαγγας

άρθρο άποψης του Λ.

Είναι χρήσιμο να αντλούνται συμπεράσματα ακόμη και από τα πλέον θλιβερά ή απεχθή γεγονότα. Νομίζω πως ο δεύτερος γύρος των μακεδονικών συλλαλητηρίων, ανέδειξε ασύγκριτα περισσότερο από τον πρώτο, την ευκολία με την οποία η επίσημη Αριστερά διολισθαίνει στον Εθνικισμό, με την πρόφαση ότι αυτό θέλει ο «σοφός λαός». Ο Λεωνίδας Κύρκος είχε χωθεί το 1992 σαν φτωχός συγγενής μέσα στο μαινόμενο πλήθος του Λευκού Πύργου, θεωρώντας πως έτσι στήνει γέφυρες μαζί του και σαν να μην έφτανε αυτό έκανε και δηλώσεις, όπου μπέρδευε τους ευσεβείς του πόθους με την πραγματικότητα: «Επρόκειτο για μια τεράστια λαϊκή εκδήλωση που τη χαρακτήριζε η έντονη ευαισθησία απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης των συνόρων της ελληνικής Μακεδονίας, πλαστογράφησης της ιστορίας και υφαρπαγής της ιστορικής κληρονομίας». Verba volant, ποιος το θυμάται; Τη θυμήθηκε όμως η ΝΔ, που ξέπλυνε τώρα τη δική της ανεύθυνη και πολύ επικίνδυνη στάση, υπενθυμίζοντας τα τότε καμώματα του Μακεδονομάχου Λεωνίδα και της ‘Αυγής’. Η Μακεδονομαχία είναι ένα διακομματικό πάθος στον πειρασμό του οποίου έχουν πέσει πολλοί, πολύ πέρα από τα συνήθη τέρατα όλου του φάσματος της άκρας Δεξιάς αλλά και τους πολιτικάντηδες του αστικού πολιτικού κόσμου, που τρέφονται με πατριωτικές δημαγωγίες ή στην καλύτερη περίπτωση φοβούνται να τις αντικρούσουν.

Σε μια συγκεκριμένη τυχοδιωκτική και βολονταριστική Αριστερά, που θέσπισε μια θολή «αντιμνημονιακότητα» ως το κρίσιμο σύνορο της Προόδου και ως το πεδίο συνεύρεσης όλων των “πατριωτών” ακόμη και των καυγατζήδων (“εριστικών”) ακροατών του Μίκη και συγκυβέρνησε με τους κ.κ. Παυλόπουλο, Καραμανλή (Παπαγγελόπουλο) και με τους Καμμένους και που τώρα αναρωτιέται γιατί κανείς δεν την ακολουθεί όταν κλείνει τα διόδια με τη Ραχήλ Μακρή, το συλλαλητήριο ήταν ο από μηχανής θεός των «λαϊκών κινητοποιήσεων» που της λείπουν. «Λαός» να είναι, κι ας είναι και μελανοχίτωνες, κι ας είναι και χουντικοί μητροπολίτες κι ας είναι και πολλά ακόμη άνθη του κήπου του Κακού, που θα δούμε παρακάτω. «Δεν χαρίζουμε τον πατριωτισμό στη Δεξιά», είναι η ηλίθια ατάκα που συνοδεύει τις αθλιότητές τους, λες και είναι πατριωτισμός να κατασκευάζεις εχθρούς για την πατρίδα σου και να σπέρνεις μίσος, φόβο και συκοφαντίες για γειτονικούς λαούς, πλαστογραφώντας όχι μόνο την Ιστορία, αλλά και συσκοτίζοντας την σημερινή πραγματικότητα. Αν δεν μπορέσαμε, συμμαχώντας με τους Καμμένους, να σκίσουμε τα μνημόνια και να βάλουμε τα Χρηματιστήρια να χορεύουν πεντοζάλη, ας ταπεινώσουμε τουλάχιστον τους Σλαβομακεδόνες, για να τονώσουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση.

Από την πλευρά της πολύχρωμης Αριστεράς, η στάση μιας μερίδας της ήταν άψογη απέναντι στα συλλαλητήρια, με την σαφή καταδίκη και αυτών που συμμετείχαν (στη βάση πως δεν είναι ανήλικοι). Από εκεί και πέρα άλλες συνιστώσες της όλης Αριστεράς έφτασαν μέχρι τις πατριωτικές εξάρσεις, τις κινδυνολογίες ή και την υποστήριξη των συλλαλητηρίων και του «σοφού λαού» που συμμετείχε, ακόμη και του Μίκη, σε αντιδιαστολή με τους υπολοίπους της εξέδρας και με την παραδοχή πως στο ακροατήριο υπήρχαν και λίγοι φασίστες, που όμως «οι πολίτες τους έκαναν να φαίνονται θλιβερά μυρμήγκια», άγνωστο με ποιόν μαγικό τρόπο, που η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν μπήκε στον κόπο να μας εξηγήσει.

Δεν θέλω να κουράσω κανέναν με πιστή απαρίθμηση των Απάντων του αριστερού μακεδονικού Εθνικισμού. Εντελώς δειγματοληπτικά εκθέτω λίγα απανθίσματα: «Ινφογνώμων: Ρούντι Ρινάλντι: Όχι στη απαξίωση των συλλαλητηρίων». «Τα συλλαλητήρια με αφορμή αυτό της Θεσσαλονίκης, κατέδειξαν μία αυθόρμητη-ακηδεμόνευτη υβριδική αντίδραση του ελληνικού λαού, μετά από 8 χρόνια οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης. .. η εμφάνιση ακραίων φασιστικών στοιχείων στα συλλαλητήρια , επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι από το σύστημα για να εξαφανίσει τον λαϊκό παράγοντα..»..Η τ.Πρόεδρος της Βουλής, «αποθεώνει ‘τη μαζική, ειρηνική, μεγαλειώδη και μοναδική παρουσία’ των πολιτών στο χθεσινό συλλαλητήριο ενώ αναφερόμενη στην ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη τονίζει πως μίλησε ‘ως πατριώτης και διεθνιστής. Ως πραγματικός αριστερός’». (Εφ.τ.Συντακτών, 5.2.2018). Ο Λαφαζάνης: «Το κεντρικό πρόβλημα με τη FYROM, στο οποίο πρέπει να δοθεί προτεραιότητα, είναι ο αλυτρωτισμός της γείτονος, ο οποίος θεσμοποιείται στο νομικό καθεστώς της, στο σύνταγμα της και στις εκπαιδευτικές διαδικασίες (‘Εφ.τ.Συντακτών’, 13.1.2018). Ο ίδιος, ο “Αριστερός” που δεν έχει ακούσει λέξη για ελληνικό αλυτρωτισμό, κατέφυγε σε ψυχροπολεμική φρασεολογία κατά τριών γειτονικών λαών: «…υπάρχει μια βλέψη, μια επιδίωξη των Σκοπίων για μια ευρύτερη ενσωμάτωση όλης της Μακεδονίας στην επικράτεια τους….η Τουρκία διεκδικεί με απαράδεκτο τρόπο τα μαλλιά της κεφαλής της.…Η Αλβανία …. διεκδικεί την Τσαμουριά..» (SBC-23.1). Η πιο δυσάρεστη έκπληξη προέρχεται από το ΚΚΕ, που δεν μας έχει συνηθίσει σε πατριωτικούς τυχοδιωκτισμούς, με εξαίρεση μια λίγο παλιότερη (2016) ασυνήθιστη τοποθέτησή του («Κ.Κ.Ε:«Η ανάγνωση του Κορανίου στην Αγ.Σοφία…»), που η τωρινή για το μακεδονικό, λες και έρχεται να τη συμπληρώσει: «..να μην εφησυχάζει ο ελληνικός λαός, εφόσον δεν προβλέπεται άμεσα αλλαγή του Συντάγματος, αλλαγή όλων αυτών που οδηγούν σε εθνικιστικές και αλυτρωτικές διαθέσεις και βεβαίως δημιουργούν προβλήματα απαράδεκτων διεκδικήσεων ενάντια στη χώρα μας ή ενάντια σε άλλους λαούς. Κι απ’ αυτή τη σκοπιά χρειάζεται επαγρύπνηση, όχι μόνο των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών ηγεσιών, χρειάζεται επαγρύπνηση του ελληνικού λαού» (Ριζοσπάστης, 30.1.2018). Είναι μια δήλωση, που εθελοτυφλώντας απέναντι στον διογκωμένο και με μεγάλο Ναζιστικό κόμμα ελληνικό εθνικισμό, έχει πετάξει στα σκουπίδια την ταξικότητα, το διεθνισμό, τη φιλία των λαών, την καλή γειτονία, τη διεθνή Ειρήνη.

Κοινός τόπος σχεδόν όλων η συκοφαντία ενός δήθεν συνταγματικού «αλυτρωτισμού». Μια χώρα που έχει ρεκόρ λαϊκού και πολιτικάντικου αλυτρωτισμού, όπως η Ελλάδα των δεξιά και αριστερά «χαμένων πατρίδων», επιστρατεύει έναν ανύπαρκτο θεσμικό αλυτρωτισμό της π.Γ.Δ.Μ. για να κρύψει την επιθυμία της να μην αντιμετωπίσει το ζήτημα κατάματα, όπως άλλωστε κάνει με όλα της τα προβλήματα. Όμως «To Σύνταγμα της πΓΔΜ δεν έχει αλυτρωτικές διατάξεις» (E-Lawyer, 23.1.2018). Το Σύνταγμα της χώρας των Σκοπίων, είναι υπόδειγμα Συντάγματος που τονίζει πως «Η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν έχει εδαφικές αξιώσεις έναντι οιουδήποτε γειτονικού κράτους… η Δημοκρατία δεν παρεμβαίνει στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών ή στις εσωτερικές τους υποθέσεις». Στην σημερινή του μορφή είναι προσβάσιμο εδώ, στα Αγγλικά, για όποιον θέλει να ελέγξει του λόγου το ασφαλές. Επιπρόσθετα οι διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει η Μακεδονία, ακυρώνουν κάθε υποψία συνταγματικού μακεδονικού αλυτρωτισμού. «Η ενδιάμεση συμφωνία του 1995 υπερισχύει του Συντάγματος της π.ΓΔΜ» (Συνταγματολόγος και τ.Υπ.Εξ. Β.Βενιζέλος, 27 Ιαν. 2018): «…η Ενδιάμεση Συμφωνία ανήκει στην πολύ διαδεδομένη πλέον κατηγορία των διεθνών συμφωνιών απλοποιημένης μορφής, που είναι πλήρως δεσμευτικές διεθνείς συμβάσεις διεπόμενες από τη Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των συνθηκών…». Την απουσία συνταγματικού μακεδονικού αλυτρωτισμού, επεσήμανε και ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Δ. Χριστόπουλος: «Ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων»: «Ο μόνος λόγος που μπορεί να εξηγήσει την αναφορά της ελληνικής διπλωματίας σε αλυτρωτισμό των Σκοπίων είναι ότι έχει έτοιμο ένα επιχείρημα απόδοσης ευθυνών στη γείτονα σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις για το όνομα έρθουν σε αδιέξοδο. Η λογική αυτή όμως υπονομεύει την πολιτική στρατηγική στο όνομα ενός διαπραγματευτικού τακτικισμού».

Χατζημιχαήλ Θεόφιλος: «Ο Μέγας Αλέξανδρος φονεύων δράκον»

Από την πλευρά των κεφαλών της Δεξιάς Λερναίας Ύδρας, των κληρονόμων του κατακτητή και εξολοθρευτή αθώων ανθρώπων Μεγαλέξανδρου, έχουμε μια πλούσια Πινακοθήκη πατριωτών, που αποδεικνύουν περίτρανα τον γνωστό σχετικό ισχυρισμό του Samuel Johnson. Νομίζω πως μια απλή έκθεση των προσώπων, καταδεικνύει το επίπεδο του πολιτισμού τους και τα κίνητρά τους, τα οποία εκφράστηκαν και μέσω των διαγκωνισμών τους για μια επίζηλη θέση στην εξέδρα και των καυγάδων για το ποιος θα μιλήσει. Για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους, σεβόμενος τη φιλοξενία του μπλογκ, δεν θα αναφερθώ στο χαλασμένο «αριστερό» πλυντήριο αυτών των συνάξεων, δηλαδή στον τ.υπουργό της ΝΔ μουσικοσυνθέτη (Οι μαυροφόροι της σποράς των νικημένων του ’45, «αγαπούν την πατρίδα, αλλά με ένα τρόπο εριστικό»). Ο ίδιος έχει δώσει στο παρελθόν πολλά δείγματα της σημερινής του κατάληξης, φροντίζοντας να μην πέσουμε από τα σύννεφα: «Έκοψαν το Θεοδωράκη από την αυστριακή βουλή» (2011), όσο κι αν η μέγιστη μερίδα της επίσημης Αριστεράς, παριστάνει πως δεν ξέρει τίποτα για τον προκλητικά ομολογημένο από τον ίδιο Αντισημιτισμό του. Είναι η ίδια Αριστερά που κυβερνά σήμερα και που τον περιέφερε ως εθνικό ιερό τοτέμ, είναι η ίδια Αριστερά, που για να αρπάξει τα κυβερνητικά προνόμια έταζε προκλητικά το 2011 στην Ακροδεξιά με την οποία συνεργάστηκε (Αλ.Τσίπρας: Άγαλμα του Μεγαλέξαντρου στην Αθήνα).

Στο Πάνθεον της εθνικής μακεδονικής αψίδας παρατάχθηκαν: «Η Μοναδική Γυναίκα Διοργανώτρια Αγώνων «Ξύλου» στον Κόσμο» (4.4.2016), μέσα σε κλουβιά. Ο χιτλερικός Αντισημίτης (Ορθόδοξος Ηγούμενος απειλεί τους Εβραίους με Έλληνα Χίτλερ) Αγιορείτης ηγούμενος Μεθόδιος, που παρά την 20χρονη φυλάκισή του μιλάει ελεύθερα έξω από τη Βουλή και εκφράζει τον ρωμέικο αλυτρωτισμό: «Απαιτούμε και όλες τις χαμένες πατρίδες μας, τις αλύτρωτες πατρίδες μας. Απαιτούμε όλον τον Πόντο, τη Μικρασία, τη Σόφια, το Μοναστήριον, τη Γευγελή. … Απαιτούμε την Αγία Σοφία μας». Ο «Εμπλεκόμενος σε μίζες και σκάνδαλα με χρυσό» και όχι μόνο («Εμπλέκουν τον Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεο στο παραδικαστικό») δεσπότης Μυκόνου κλπ. Ο αθυρόστομος («βούλωστο μωρή αδελφή») στρατηγός Φραγκούλης, μάρτυρας μαζί με τον Καμμένο, υπεράσπισης (2011) των Oϋκάδων που φώναζαν χυδαία ρατσιστικά συνθήματα («Όταν ο Π. Καμμένος υπερασπιζόταν τα ΟΥΚ»), που ως Υπουργός Άμυνας, χαιρετούσε με χειραψία στη Βουλή τον και πρόσφατα καταδικασμένο Φυρερίσκο. Ο ίδιος ο αρχηγός της «σποράς των νικημένων του ’45, που προχτές «καταδικάστηκε σε φυλάκιση οκτώ μηνών με αναστολή», ενώ ταυτόχρονα σχεδόν «Καταδικάστηκε σε 12 μήνες φυλάκιση χρυσαυγίτης βουλευτής». Ο ψάλτης των ρατσιστικών συνθημάτων στο Ωραιόκαστρο Μιχάκης («Ποιος είναι ο πρώην υποψήφιος βουλευτής των ΑΝΕΛ»), η Pan-Macedonian Association των ΗΠΑ, που έχει βαθύ χουντικό παρελθόν («Ελλάς Ελλήνων Μακεδονοαμερικανών»). Ο Μιχάλης Πατσίκας, πρώην γενικός γραμματέας της μακαρίτισσας της πατριωτικής «Σπίθας» του Μίκη Θεοδωράκη. Ο δεσπότης Χίου («Κήρυγμα μίσους από το Μητροπολίτη Χίου: Δεν υπάρχουν πρόσφυγες»). Ο εγκαινιαστής εμφυλιοπολεμικών ναών στο Γράμμο («Εμφύλιος πόλεμος στον Γράμμο») δεσπότης Δράμας.

Νομίζω πως και μόνο η παράθεση των ονομάτων των πρωταγωνιστών της Μακεδονομαχίας των συλλαλητηρίων, αναδεικνύει τη ζοφερή της πραγματικότητα και κάθε καλόπιστος μπορεί να βγάλει συμπεράσματα. Το πιο ανησυχητικό όμως από όλα είναι η νομιμοποίηση της συστράτευσης με την ακροδεξιά, μια διαδικασία που πρώτη ξεκίνησε από πολύ νωρίς η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς αντιδράσεις. Συμβολικά μάλιστα ο κατά τον Παπαγγελόπουλο “Εθνάρχης της Αριστεράς”, την είχε προαναγγείλει ως “συμμαχία «με τον Διάβολο» “.